توضیحات : کتاب صوتی «همسایه‌ها» یکی از مهم‌ترین و مشهورترین آثار ادبیات داستانی ایران است. محمود در داستان‌نویسی پیرو سبک واقع‌گرایی است و در «همسایه‌ها» با نقضِ زمان خطی رمان‌های واقع‌گرا در بخشی از روایت، یکی از تکنیکی‌ترین آثار را پدید آورده است.

زمان «همسایه‌ها» قبل از قیام ملی بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲ است؛ زمان بی‌بندوباری‌ها، لجام‌گسیختگی‌ها و اعمال نفوذ سیاست‌های خارجی برای گل‌آلود کردن آب و بهره‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی نامشروع.

«همسایه‌ها» یادنامه‌ای است از گذشته‌هایی که یادآوری آن‌ها بسان خاراندن جای زخم کهنه‌ای ملتی است دردکشیده که ناملایمات بسیاری را پشت سر گذاشته است.

در «همسایه‌ها» سخن از بی‌سوادی و نفوذ مالکان است؛ از بیکاری و گرسنگی و سردرگمی و بلاتکلیفی مردمی که آلت دست سیاست‌های بیگانه شده‌اند و امکان فعالیت از عناصر ملی سلب شده است.

در بخشی از کتاب صوتی «همسایه‌ها» می‌شنویم:

«دلم می‌خواهد گریه کنم. دلم می‌خواهد به جای همه آدمهائی که دوست دارند و رنج می‌کشند، گریه کنم.

• تو باید واقع‌بین باشی.

تو دلم فریاد می‌کشم

• نه بیدار، نه! … عشق من چیزی نیس که بتونم فراموشش کنم … من سیه‌چشمو دوس دارم.

همه لحظه‌هائی که با سیه‌چشم بوده‌ام برایم جان می‌گیرد. هر لحظه درد می‌شود. می‌خواهم بلند شوم و فریاد بکشم. اسیر شده‌ام. اسیر چشمان سیه‌چشم که دعوت می‌کند، که سرزنش می‌کند. صدایش را می‌شنوم. گله می‌کند

• تو کجائی خالد؟

همه چیز در خواب می‌گذرد

• من اینجا هستم خوبترین خوبم

لباس بلند پوشیده است. به رنگ نقره خام با پولکهای بسیار که زیر چلچراغ می‌درخشند. خودش را رها می‌کند تو آغوشم. سرش را به شانه‌ام تکیه می‌دهد. بوی تنش مستم می‌کند

• دوستتون دارم

به گونه‌ها و گردنش بوسه می‌زنم. غش‌غش می‌خندد

• تو کجای منو نبوسیدی؟

لبهام را می‌نشانم رو لبهایش. بوی بهار می‌دهد. بوی طراوت سبزه‌های صحرا. بوی پونه‌های کنار جویباران

به نفس نفس افتاده‌ام. خیس عرق شده‌ام. یکهو غیبش می‌زند. خرد می‌شوم. خراب می‌شوم. تمام گوشت تنم بنا می‌کند به لرزیدن

• تو باید واقع‌بین باشی

از جا می‌پرم و فریاد می‌کشم.

ناصر ابدی بالای سرم ایستاده است

• تو چته خالد؟

انگار آب یخ رو سرم ریخته‌اند. به تمام تنم عرق سرد نشسته است…».