اشعار شخصی

توضیحات :  مهدی سهیلی در سال ۱۳۴۷ با انتشار کتاب (اشک مهتاب) برگ زرین و ارزشمندی به دفتر افتخارات خود افزود استقبال عجیب مردم از این مجموعه شعر در تاریخ کتاب جدا” بی سابقه بود و هیچ ناشری به خاطر ندارد که دو هزار نسخه از مجموعه شعری به مدت دو ماه آنچنان نایاب شود که شیفتگان فراوانش با کوشش بسیار از به دست آوردنش بی نصیب بمانند با استقبال اعجاب انگیز مردم از اشک مهتاب بر همگان مسلم گردید که آثار مهدی سهیلی در میان مردم شعر دوست و سخن شناس ایران پایگاهی بس عظیم و ارجمند دارد. سخنی در چاپ چهارم این کتاب از مهدی سهیلی:

سپاس خداوند بی مانند را که به شعرم زندگی داد و بر اندیشه ام تابندگی بخشود. سر تسلیم و بندگی بر آستان مهر آفرینی می سایم که نگین شعرم را بر انگشتری دلهای مردم این سرزمین نشاند. تنها لطف عمیم او بود که چاپ کتاب مرا به گونه یک حادثه در آورد زیرا هیچ سالخورده ای به یاد ندارد که در دو سال مجموعه شعری از شاعران معاصر چهار نوبت در ۱۵۰۰۰ نسخه چاپ شود . اگر به قول سعدی :<قصب الجیب حدیثم را همچون شکر می خورند> باز هم مهربان پروردگار را سپاس می گویم که مهر مردم صاحب نظروسخن شناس ایران را به هواداری سخنم بر انگیخته است.

توضیحات : وقتی مرا دختر آراز صدا می زنی

می خواھم پرھای طاووس را چتر بگیرم

شانه به سر را سنجاق کنم به گیسوانم

و جفت قوی سفید شوم

بچرخم…بچرخم…بچرخم   پیچ و تاب بخورم  سر گیجه بگیرم   و رھا شوم در آغوش زمین … بازوانت را به زمین ببخش.