توضیحات : خیلی ها گمان می کنند که حتما باید یک سخنران یا یک گوینده ،مجری یا بازیگر بود تا فن بیان خوبی داشت اما یک معلم به عنوان کسی که سرنوشت دانش آموزان را می تواند تغییردهدو الگوی دانش آموزان است شدیدا به فن بیان نیاز دارد .معلم بازیگر صحنه آموزش است ،در این صحنه معلمی موفق تر و اثر گذارتر است که بتواند با بیانی شیوا مطالب رابیان کند. یک معلم هرچقدر هم که علم داشته باشد اما مهارت بیان کردن آن را نداشته باشد ،کاری انجام نداده است . فن بیان در تدریس بسیار ضروری و مهم است و این فن بیان است که شما رامعلمی با اقتدار و با اعتماد به نفس بالا نشان می دهد یا معلمی ضعیف .
توضیحات : یک معلّم خوب، با اینکه کار معلمی برایش یک وظیفه است؛ امّا مهم تر از هر چیز، همواره انسان حساسی است که به حال یک یک دانش آموزان سخت توجّه دارد و در هر موقعیت می کوشد تا رفتار مناسبی از خود نشان دهد؛ چرا که می داند خیلی از مسائل تعلیم و تربیت؛ ریشه در روابط، طرز نگاه و برخورد معلّم با دانش آموز دارد. تجربه نشان داده است که وقتی دانش آموزی، در درس ضعیف بوده و در انجام تکالیف مشکلی دارد، بدرفتاری و ناسازگاری را ترجیح می دهد؛ زیرا او تجربه کرده است که تقاضای کمک از معلّم و یا دیگران به خاطر ندانستن درس ممکن است، باعث سرزنش، توبیخ و تنبیه و یا تمسخر و استهزاء گردد. تنبیه های لفظی، پیشرفتی ایجاد نمی کند؛ بلکه برعکس سبب دلسردی و تخریب قوه ابتکار و از بین رفتن اعتماد به نفسِ دانش آموز می شود و از طرفی عامل مهم ایجاد تنفّر و انزجار نیز می باشد.
توضیحات : زنی به اسم آلتینای که استاد دانشگاه است، به دهکده آبا و اجدادی خود باز می گردد، جایی که در آن بزرگ شده و تقدیرش رقم خورده است. با مرد نقاشی از اهالی آنجا آشنا می شود و زندگی خود را برایش تعریف می کند که او بنویسد تا برای بقیه درس عبرتی باشد. او از مردی به نام دوی شن می گوید. کسی که حالا نامه رسان آئول شده است. آلتینای از جوانی خود و دوی شن می گوید. زمانی که دوی شن به آئول می آید تا برای بچه ها مدرسه درست کند. دوی شن نخستین آموزگار آلتینای است…