دعوای زن و شوهری

توضیحات :  اگر شما هم در بین اطرافیان خود دقت کنید احتمالا تأیید خواهید کرد که کمتر کسی یافت می شود، که زندگی اش پر از دعوا و ناسازگاری باشد، اما به موفقیت های قابل توجهی رسیده باشد. برعکس، بسیاری از انسانهای موفق یا حتی انسانهایی که هنوز به موفقیت های بزرگی در زندگیشان ‌‌نرسیده اند، اما خوش روزی و دارای کیفیت زندگی قابل قبولی هستند، کسانی هستند که در ارائه محبت و تأمین آرامش و کسب رضایت اعضای خانواده مخصوصا والدین و همسرشان کارنامه خوبی دارند. اگر شخصی را سراغ داشته باشید که به موفقیتهای مالی مورد انتظارش رسیده اما در زندگی مشترکش ناموفق بوده، احتمالا یا شروع موفقیت مالیش مربوط به قبل از شروع جدی مشکلات زناشویی اش بوده یا مجددا ازدواج کرده است.

فهرست مطالب کتاب همیشه مردها مقصرند بخش اول: قبل از ازدواج شاید محکوم به کسب رضایت همسر خود باشیم. انتخاب باید آگاهانه باشید!انتظار تغییر دیگران بیجاست انتخاب های مبتنی بر هرمون نه عقلانیت عشق حقیقی عشق غیر حقیقی معیارهای عوضی و درنتیجه زندگی های عوضی بخش دوم: بعد از ازدواج انتظارات لزوم رعایت حریم ها و حفظ حرمتها بین زوجین زن سالاری مساوات یا ناهنجاری؟ علل پیدایش زن سالاری در یک خانه لطمات زن سالاری به بنیان خانواده چرا همیشه مردها مقصرند ؟ خانمها مسئول ضعف و بی مسئولیتی مردها نیستند بخش سوم: عدم رضایت از زندگی مشترک تغییر زاویه دید درک تفاوت ها و اصلاح انتظارات درمان زندگی از طریق ایجاد تغییر در خود ایجاد تغییر در زندگی از راه گذشت تصمیم درست نباید پشیمانی داشته باشد علل فرار از طلاق چند نکته

توضیحات : « ها کردن » چهار داستان است با مضمون های کم و بیش رایج زندگی شهری: خلا،بحران رابطه، بیگانگی و طبق معمول بسیاری از داستان های نوشته شده در اینسال ها، اختلافات و دعواهای زن و شوهری به علاوه مضمون های طنزآمیزی کهنویسنده برای این اختلاف ها و دعواها کوک کرده و از آنها تک مضراب هاییطنزآمیز ساخته است. «هوشمندزاده» در این مجموعه از رئالیسم رایج در اینگونه داستان ها فاصله گرفته و فرمی نامتعارف را برای روایت داستان های خودبرگزیده است: فرمی قطعه قطعه که راوی در هر قطعه آن گوشه یی از موقعیت خودو تقابلش با اطرافیان را آشکار کرده است. هرچند در نهایت، داستان ها بهرغم فرم نامتعارف خود، وجهی تازه و دیگرگونه را از این نوع زندگی کهداستان های «ها کردن» روایتگر آن است آشکار نمی کند. تضادهایی که در اینداستان ها از دل زندگی روزمره شهری سر برآورده اند آنچنان بدیهی هستند کهبه رغم فرم و لحن نامتعارف شان، به رغم همه بازی ها و پس و پیش کردن هایروایتی، از اینکه با کشف یک موقعیت تازه از دل این روابط روزمره خوانندهرا شگفت زده کنند بازمی مانند و بیشتر واضحات را دوباره توضیح می دهند، بیآنکه در این توضیح واضحات به نقطه یی حساس بزنند و نادیده یی را آشکارکنند. می توان از همان داستان اول مجموعه مثال های فراوان در اثبات اینحرف آورد. یکی مثلاً آنجا که راوی در حال تماشای فیلم است: «یک نفر بادوربینی که یک به علاوه هم وسطش است، بابایی را که ظاهراً آدم حسابی همهست دنبال می کند. طرف لابه لای جمعیت گم می شود. این یکی دراز کشیده کفپشت بام یک ساختمان بلند. عین خیالش هم نیست که لباسش قیری می شود یا نه.