موسیقی سنتی
توضیحات : سبک موسیقی یا گونهٔ موسیقی یک مقوله یا نام است که برای توصیف صفات یک گروه از آهنگ‌ها که با هم عناصر مشترکی نشان می‌دهند بکار می‌رود. برخی سبک‌ها مانند موسیقی ایرانی، هندی، غربی و جز اینها تعریفی جغرافیایی دارند و برخی دیگر مثلآ موسیقی باروک و سنتی تعریفی مربوط به زمان و دوره دارند. همچنین دسته‌ای دیگر از موسیقی‌ها مانند سبکی به نام موسیقی آرایشگاهی بنا به نیازمندی‌های دقیق فنی تعریف می‌گردند.
توضیحات : ایران از لحاظ موسیقی قدمت تاریخی و درخور توجهی دارد و با توجه به نظریه های برخی مورخان مشرق زمین قدمت موسیقی ایرانی از زمان هخامنشیان برآورد شده است. اما در حقیقت پایه ریزی موسیقی ایران به دوره ساسانیان بازمی گردد و اسناد اولیه موسیقی ایران متعلق به این دوران است. بعد از اسلام نیز موسیقی ایران رکود کوتاهی داشت و بعد از چند سال دچار تغییراتی شد. کتاب موسیقی در ایران نوشته سجاد فرهادی گذری بر موسیقی در ایران رابیان میکند و به بررسی موسیقی در ایران و آشنایی با سبک های رایج در کشورمان می پردازد .
توضیحات : تُمبَک یکی از سازهای کوبه‌ای پوستی است و از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد. قدمت تنبک با نام‌های پهلوی دمبلک و تنبور به پیش از اسلام می‌رسد و طبق نظر دکتر معین دمبک صورت دگرگون‌شدهٔ همین نام است. تمبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است. این پیشرفت مرهون تلاش استادان این ساز است که در این میان نقش استاد حسین تهرانی به قدری اهمیت می‌یابد که از او می‌توان با عنوان پدر تنبک‌نوازی نوین ایران یاد کرد. در جهانی ساختن این ساز، مرحوم ناصر فرهنگ‌فر، مرحوم امیر ناصر افتتاح، استاد محمد اسماعیلی، پژمان حدادی و بهمن رجبی نیز نقش مهمی داشته‌اند.
توضیحات : گرامافون از زمان اختراعش در سال ۱۸۷۷ میلادی که با نام «فونوگراف» به بازار آمد، تا سر در آوردنش از ایران و رواج آن، سه دورۀ مشخص را طی کرده است. اول، دوره‌ای که مربوط به اواخر عهد ناصری است. در این دوران، دستگاه فونوگراف را «حافظ الصوت» و «حبس الصوت» گفته و نوشته‌اند. در این دوره، صدای ساز و آواز کسانی چون «برادران فراهانی»، «سماع حضور» و «نایب‌الدوله» ضبط و شنیده شده. دورۀ دوم از سال ۱۳۲۳ قمری شروع می‌شود که دوران حکومت «مظفرالدین شاه قاجار» است. در آن سال، شرکتی با نام «شرکت گرامافون و ماشین تحریر، با مسولیت محدود» که مدیریتش را شخصی به‌نام «ماکسیم پیک» به‌عهده داشته، در ایران شروع به فعالیت میکند.