توضیحات :  سال ۱۳۵۰، سال کورش بزرگ نام گرفت و در مهرماه این سال جشن باشکوه و بی نظیری بیاد بود دو هزار و پانصدمین سال بنیانگذاری شاهنشاهی ایران منعقد گردید. نام کورش که در تاریخ جهان بر صحیفه بشر دوستی و حفظ حقوق انسانها با خط زرین ثبت شده و همواره جاودان خواهد بود، یک بار دیگر بلندآوازه شد و توجه سران کشورها، دانشمندان و صاحبنظران جهان بایران، این کشور باستانی که از دیرباز از مشعلداران و پیشگامان تمدن و فرهنگ و هنر عالم بوده است، معطوف گردید و مفاد سنگ نبشته کورش بزرگ پس از فتح بابل، که بعنوان نخستین اعلامیه حقوق بشر شناخته شده است، بر لوح زرین، زینت بخش تالار سازمان ملل متحد شد. برگزاری این جشن ملی و این مراسم شکوهمند، به اهل تحقیق و مطالعه فرصت تازه ای داد که شناسنامه دو هزار و پانصد ساله ایران را ورق بزنند، گذشته و حال را باهم مقایسه کنند و به رمز بقاء ملتی که بیست و پنج قرن پیش اساس شاهنشاهی آن بر عدالت و نوعدوستی پایه گذاری شده و امروز نظام نوین انقلاب سفید آنرا در مسیر عدالت اجتماعی و حفظ صلح بسرعت بسوی تمدنی بزرگ به پیش می برد، پی ببرند.

چون در سراسر کشور همه افراد و سازمانها با انگیزه تجدید افتخارات گذشته و احساس غرور ملی، از جان و دل سعی داشتند که بنحوی از انحاء بسهم خود در اجرای این مراسم شرکت داشته باشند، از طرف سازمان زنان ایران، برنامه ایراد یک سلسله سخنرانیهانی طرح ریزی شد که در خلال آنها نقش مهم زن را در تاریخ دوهزار و پانصد ساله گذشته ایران از جنبه های مختلف اجتماعی، مورد بررسی و بحث قرار دهد. این برنامه در خردادماه ۱۳۵۰ شروع شد و با سخنان تاریخی والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی، ریاست عالیه سازمان زنان ایران در شهر طوس در کنار آرامگاه فردوسی حسن مطلع یافت و تا شهریورماه در شهرهای تبریز – اهواز – کرمان – همدان – اصفهان – رشت – کرمانشاه – ساری – رضائیه – تهران – آبادان بوسیله بانوان دانشمندی که هریک به تناسب ذوق و تخصص خود موضوعی را برای سخنرانی برگزیده بودند، ادامه یافت و از گردآوری آنها این مجموعه فراهم آمد تا برای مطالعه علاقمندانی که نتوانسته اند در جلسات سخنرانیها شرکت کنند، مورد استفاده قرار گیرد و بیاد بود سال کورش بزرگ که از این ببعد نقطه عطف تازه ای در تاریخ ایران خواهد بود باقی بماند.