ابوالقاسم حالت

توضیحات :  ابوالقاسم حالت، طنزپرداز معاصر، برای انتقاد از وضعیت نابسامان اجتماع دوران پهلوی، زبان طنز را انتخاب کرد. وی در روزنامه ها و نشریات مختلفی قلم فرسایی کرده و امضاهای مختلفی پای سخنان خود می گذاشت. ابوالعینک یکی از آنهاست. عمده اشعار دیوان ابوالعینک مربوط به هفته نامه توفیق است که جنبه انتقادی و طنز سیاسی و اجتماعی است. این سنخ مطالب از منظر تاریخی و جامعه شناسی آن دوره قابل توجه است. اشعار حالت ساده و روان و به صنعت سهل و ممتنع آراسته بود. مقداری از اشعار این دیوان، در نشریات دیگر به چاپ رسیده بودند که پایان هر شعر، تاریخ و نشریه آن قید شده است. این اثر، برای اولین بار در سال ۱۳۶۳ در انتشارات سنایی به طبع رسید زین العابدین موتمن نیز مقدمه ای بر این کتاب نوشته است.

توضیحات : استاد ابوالقاسم حالت ، در ۱۲۹۸ هجری شمسی در تهران زاده شد از جوانی ، زبانهای عربی ، انگلیسی و فرانسه را آموخت و از سال ۱۳۱۴ به سرون شعر روی آورد . پس از تحصیلات متوسطه به استخدام شرکت نفت در آمد. همکاری خود با مجله ی فکاهی توفیق را از سال ۱۳۱۷ آغازید و تا آخرین شماره ی این مجله در آن قلم زد . به گفته ی خود او ، گاهی تا روزی ۱۰ ساعت در این مجله به سرودن شعر طنز انتقادی در قالبهای مثنوی و رباعی و بحر طویل …مشغول بود . اشعارش را با نام خروس لاری ، شوخ ، ابوالعینک و فاضل مآب ، امضا می کرد. او در آن سالها با مجلات امید ، تهران مصور و پیام ایرانی هم همکاری داشت . بهار او را به کنگره نویسندگان ایران دعوت کرد . او با موسیقی هم آشنا بود و ترانه سرایی هم می کرد . اولین سرود جمهوری اسلای را او سرده است . ( شد جمهوری اسلامی به پا…) او از سال ۱۳۲۳ هر هفته چند حدیث از مولا علی را به صورت رباعی ترجمه می کرد و بعدها در مجله ی دانستنیها ، ترجمه ی انگلیسی احادیث را هم در کنار رباعی می نوشت

حاجی که روزی ریش را کرده جدا

بیریشی او نبوده از روی رضا

وقت سحر اشتباهی اندر حمام

مالیده به ریش نوره را جای حنا

کنجکاوی ز عالمی پرسید

کز چه نام آدمی است بشر ؟

خنده ای کرد و در جوابش گفت

چون دو ثلثش درست باشد – شر

توضیحات : ابوالقاسم حالت شاعر، مترجم و محقق توانای معاصر در سال ۱۲۹۸ در تهران به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و تا زمان بازنشستگی در خدمت این سازمان بود. ابوالقاسم حالت در جوانی به فراگیری زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسه پرداخت و از سال ۱۳۱۴ ه. ش به شعر و شاعری روی آورد و به سرایش شعر در قالب کهن و تذکره‌نویسی همت گماشت. دیوان حالت که مشتمل بر قطعات ادبی، مثنوی‌ها، قصاید، غزلیات و رباعیات است، خود نمایانگر عمق دانش ادبی این محقق است. وی از سال ۱۳۱۷ همکاری خود را با مجله معروف فکاهی توفیق آغاز کرد و بحر طویل‌های خود را با امضای هدهد میرزا و اشعارش را با اسامی مستعار خروس لاری، شوخ، فاضل ماب و ابوالعینک به چاپ می‌رساند. حالت در آن سال‌ها با نشریات امید، تهران مصور و پیام ایرانی نیز همکاری داشت و ملک‌الشعرا بهار او را به کنگره نویسندگان ایران دعوت نمود. حالت در زمینه موسیقی اصیل ایرانی نیز فعالیت داشت و سراینده نخستین سرود جمهوری اسلامی بود. وی پس از انقلاب اسلامی نیز علیرغم کهولت سن مدت زمانی نسبتاً طولانی با مجله گل آقا همکاری کرد. از ابوالقاسم حالت آثار ادبی و فرهنگی فراوانی در زمینه‌های طنز، شعر، ادبیات و ترجمه باقی مانده‌است. وی در سوم آبان سال ۱۳۷۱ بر اثر سکته قلبی درگذشت. این کتاب در سال ۱۳۵۷ چاپ و منتشر شده بود.