اینترنت ماهواره ای

توضیحات :    پیش از نوشتن این متن، دیگر نوشتارهای فارسی منتشر شده پیرامون اینترنت ماهواره‌ای را مطالعه کردم؛ که متاسفانه هیچکدام از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و مملو از اطلاعات غلط بودند. در نتیجه با استفاده از مطالب مستند دیگر منابع موجود در اینترنت، این مقاله را با ذکر منابع سطر به سطر، به رشته تحریر درآوردم و می‌توانم ادعا کنم که این، برترین نوشتار فارسی در موضوع خود است.

شما چگونه به اینترنت متصل می‌شوید؟ از Dialup استفاده کنید، DSL یا حتی Wireless ضروری است که یک سرویس دهنده اینترنت در نزدیکی شما باشد، اگر نبود چه خواهید کرد؟ اگر اینترنت ارائه شده توسط خدمات دهندگان محل سکونت شما از کیفیت خوبی برخوردار نباشد چطور؟ در این نوشتار با یکی از روش‌های قدیمی اما کمتر شناخته شده برای دسترسی به شبکه جهانی اینترنت، با استفاده از ماهواره‌های موجود در اطراف کره زمین آشنا خواهید شد. این روش که اینترنت ماهواره‌ای نامیده می‌شود به دو صورت «یک طرفه» و «دو طرفه» قابل اجرا است؛ همچنین به استفاده بی‌هدف و دریافت اطلاعات در جریان، استفاده «آفلاین» گفته می‌شود که هر کدام از آن‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. هرچند اینترنت ماهواره‌ای دو طرفه عمدتاً مناسب کاربرانی است که به خطوط تلفن دسترسی ندارند، اما استفاده از اینترنت ماهواره‌ای یک طرفه علاوه بر داشتن هزینه کمتر می‌تواند سرعت بیشتر و محدودیت کمتری را نسبت به شیوه‌ای که در حال حاضر از آن استفاده می‌کنید به همراه داشته باشد.

توضیحات :  در دنیای مدرن امروزی و در حین فرآیند هدایت و کنترل حرکت هواپیماها، کشتی‌ها، خودروها، روبات‌ها و امثال آن، همیشه از داده‌های ناوبری به عنوان ورودی حلقه‌های هدایت و کنترل یک جسم، استفاده می‌شود. اگرچه در مراجع و متون کلاسیک دانشگاهی، تعاریف متعدد و مختلفی برای ناوبری ارائه شده است، اما با نگاهی جامع به این تعاریف می‌توان دریافت که «به فرآیند اندازه گیری / تعیین پارامترهایی نظیر موقعیت در هر سه راستای مختصاتی (اعم از طول و عرض و ارتفاع)، راستای حرکت و سرعت حرکت” هر جسم متحرک، ناوبری گفته می‌شود.

اما موضوع ناوبری، مختص به زمان حال و کاربردهای امروزی نبوده و از گذشته‌های دور، بشر همواره به دنبال روشی برای تعیین دقیق موقعیت و راستای حرکت خود در راه‌های بین شهرها و روستاها و نیز در حرکت در داخل جنگل‌ها و کوه‌ها و بیابان‌ها بوده است؛ اگر چه در قرن‌های گذشته، بشر عموما از موقعیت خورشید، ماه و یا ستارگان و نیز از برخی علائم و شواهد (نظیر فلان کوه و یا فلان درخت) برای ناوبری و یا تعیین موقعیت و راستای حرکت خود استفاده نموده است، لیکن استفاده از این ملاک‌ها همیشه نیز کار آمد نبوده‌اند؛ به عنوان مثال، در آب و هوای ابری، استناد به موقعیت دقیق خورشید و ماه و ستارگان، دیگر ممکن نبوده و یا استفاده از علائم و شواهد نیز با برخی ریسک‌های جدی (نظیر اشتباه گرفتن فلان کوه یا فلان درخت با مرجع اولیه و یا از بین رفتن این علائم و شواهد در حین سیل و زلزله و غیره) مواجه بودند.