خط ایران باستان

توضیحات :  موضوع زناشوئی و احکام آن در ایران باستان یکی از مسائل و مطالبی است که کمتر روی آن بحث شده و شاید بتوان ادعا کرد که تا کنون کتابی مستقلا راجع به آن نوشته نشده است. زیرا درست است که کتابهای متعدد و مختلفی درباره ایران باستان چه بزبان پارسی و چه بزبانهای بیگانه نوشته شده و وقایع تاریخی و سیاسی و اجتماعی آن زمان تشریح گردیده است، ولی در آن کتابها از مسائل حقوقی کمتر سخن رفته است، بنابراین تشریح و بیان احکام حقوقی بویژه قواعد ورسوم زناشوئی خالی از اشکال نیست و اگر در این کتاب درست حق مطلب ادا نشده، بواسطه فقدان منابع و مآخذ حقوقی و تاریخی بوده است. چنانکه می دانیم قسمت بیشتر اوستا بر اثر تسلط عرب و در ازمنه اسلامی نابود شده است و هر چند تمام قسمتهای اوستا و کتب دینی دیگر تا قرن نهم میلادی هنوز موجود بوده بالااقل ترجمه پهلوی آنها به انضمام تفسیر معروف به زند را در دست داشته اند ولی صعوبت زندگانی که در آن تاریخ گریبانگیر زرتشتیان شده بود، مجال نمی داد که نسلا بعد نسل این مجموعه بزرگ دینی را رونویس کنند؛ و چون در این زمان دیگر دولتی که مروج دین زرتشتی باشد وجود نداشت و نسکهای حقوقی بیفایده و خالی از اهمیت و اعتبار بود…

توضیحات :    خط کوفی که مشتق از خط سطرنجیلی سریانی بود، در بین النهرین رواج یافت و اولین کسی که آن خط را در جزیره العرب رواج داد، حرب بن امیه بن عبد شمس و از فضلای قریش بود و برای تحصیل خط کوفی از مکه به طرف حیره (کوفه) حرکت کرده و زمان دراز در آنجا بماند و از استادان، فن طریقه و شیوه نوشتن خط کوفی را بیاموخت تا خود در این فن استاد شد. سپس به مکه مراجعت کرد و عده ای از قریش نزد او تعلیم گرفتند و به تدریج این خط در مکه و جزیره العرب، مشهور به خط کوفی گردید. زیرا این خط به وسیله حرب از کوفه به جزیره العرب آمده بود. بعد از حرب ابوطالب، عم پیغمبر و پدر امیرالمومنین علی (ع) و عفان بن ابی العاص در نوشتن خط کوفی، اشتهار یافتند و اول کسی که خط کوفی را در تحت نظم و ترتیب درآورد، مراره بن مره بود…

توضیحات : انسان های نخستین حدود بیست و دو هزار سال پیش به ثبت تصاویر در دیوار غارهای مسکونی پرداختند که شاید بتوان گفت نخستین سند مکتوب در تاریخ تمدن بشری است. از آن پس تقریبا هفده هزار سال طول کشید تا هنر خط و نوشتار، شگفت انگیزترین دستاورد انسان، بوجود آید. باستان شناسان معتقدند که احتمالا انسانهای اولیه علامتهای مکتوب را به منظور حفظ حکایتهای خود و تاریخ نویسی ابتدایی به کار گرفته اند. ده ها هزار سال است که طرح گونه ها، علامتها و اشکال به عنوان وسیله ای برای ارتباط پیامهای ساده بین انسانها به کار می رود. تاریخچه خط و الفبا فرایندی طولانی دارد و این فرایند به کندی و با پیچیده گی پیش رفته است. تا جایی که اسناد نشان می دهد، خط و نوشتار در “میان رودان” یا همان بین النهرین سرزمین بین دو رودخانه دجله و فرات، آغاز شد. این سرزمین که از خلیج فارس تا بغداد امتداد دارد، در حدود سه هزار سال قبل از میلاد مسیح به دو ناحیه سومر در جنوب و کلده در شمال تقسیم می شد.

توضیحات : خط اوستایی در سده سوم میلادی برای نوشتن اوستا ابداع شد. این خط، از خط پهلوی برگرفته شده ولی از آن کامل‌تر است و دارای ۴۸ حرف است و از راست‌به‌چپ نوشته می‌شود. این خط بسیار کامل است و مانند خط فارسی کنونی در نوشتن واج‌های صدادار بی تفاوت نیست.