داستان کوتاه و ترجمه شده
توضیحات : این مجموعه که شامل بیست داستان کوتاه می‌باشد، منتخبی از آثار نویسنده است که در سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ نوشته شده‌اند. داستانهایی که از لحاظ تعداد کلمات میتوان آنها را «فلش فیکشن» محسوب کرد هرچند بسیاری از آثار مجموعه، از تکنیکهای رایج این گونه داستانی پیروی نمی کنند؛ مثلا در بسیاری از داستانها ما با ضربه ی پایانی روبرو نیستیم (به جز استثناهایی نظیر «مجلس شاهنامه خوانی» و «از تایلند متنفرم» که در آنها هم توئیست پایانی، مرکز ثقل اثر نیست) یا برخلاف سنت فلش فیکشن ها، شاهد تعدد لوکیشن، زمان و شخصیت در بسیاری از داستانها هستیم.
اما از طرف دیگر در اکثر داستانها نه به شیوه ی داستان مدرن امروز، با شخصیت پردازیهایی عمیق روبروییم و نه بررسی روان شناختی روابط انسانی. داستانها تنها تکه ای از پازل را در اختیار ما قرار می دهند و بعد ما را در خلاً رها می کنند تا ادامه تصویر و روایت را خودمان در ذهن بسازیم. نویسنده به شیوه ی نویسندگان پست مدرن نمی خواهد روایت و تاویل خود از آثار را به ما تحمیل کند و تنها بسنده می کند به نمایش سکانسی خلاقانه از ماجرایی غریب که نه تنها شخصیتهایش به سرانجام نمی رسند بلکه حتی مخاطب نم یداند که با کلیدهایی که دارد قرار است کدام قفلها را باز کند.
توضیحات : کتاب ۱۵۰ داستان کوتاه مجموعه‌ای منتخب از داستان‌های نویسندگان مختلف است. داستان، بازآفرینش رویدادها و حوادث به ظاهر واقعی است. داستان واگویی و تکرار واقعیت نیست. داستان فراورده‌ای است تخیلی که در جهان خود واقعی نمایانده می‌شود.
توضیحات : پرویز صیّاد از بازیگران سینمای ایران قبل از انقلاب است که علاوه بر بازیگری نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی، نویسندگی و تهّیه‌کنندگی را نیز در کارنامۀ هنری خود دارد. او در سال ۱۳۱۸ در لاهیجان به دنیا آمد و در رشتۀ اقتصاد از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. فعّالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۶ با چاپ شعر و داستان کوتاه آغاز کرد و در سال ۱۳۳۷ به نمایشنامه‌نویسی نیز مشغول شد. او فعّالیت در سینما را از سال ۱۳۳۸ با فیلم «می‌میرم برای پول» به عنوان نویسنده آغاز کرد. پرویز صیّاد در نقش صمد بسیار معروف شد و فیلم‌های طنز انتقادی بسیاری در این نقش بازی کرد. برای چند فیلم شعر، تدوین، نوازندگی، مشاور فیلمنامه، طرّاح چهره‌پردازی را انجام داد. چند کتاب نیز نوشت. در سال ۱۳۵۸ به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا فعّالیتش را در تئاتر و تلوزیون ادامه داد.
توضیحات : اوژن یونسکو کرگدن را نخست به شکل داستان کوتاه نوشت. به فاصله‌یِ اندکی پس از چاپ داستان کوتاه و ترجمه‌یِ آن به زبان انگلیسی توسط دانلد ام. الن، خود یونسکو داستانش را به شکل نمایشنامه درآورد. نمایشنامه مورد توجه تماشاگران تئاتر در تمام کشورهای جهان قرار گرفت. جلال آل احمد نمایشنامه را به زبان پارسی ترجمه کرد. نمایشنامه‌یِ «کرگدن» در ایران بارها اجرا شد. آخرین اجرای نمایشنامه‌یِ کرگدن در آبان ۱۳۸۷ در تهران بود. داستان «کرگدن» با نمایشنامه‌یِ «کرگدن» تفاوتهایِ جزئی دارد. راویِ داستان کوتاه در نمایشنامه به شخصیتِ برنژه (Berenger) تبدیل می‌شود. دوستِ برنژه، در نمایشنامه با نام ژان شناخته می‌شود. سایر شخصیت‌ها یعنی رئیس، دودار، بوتار، دیزی، خانم و آقای بویوف در هر دو اثر نقش تا حدی یکسانی دارند. با این حال، طولانی بودن متنِ نمایشنامه به شخصیت‌ها فرصت می‌دهد با گفتارِ خویش، فردیت ساده‌یِ خود را بیشتر به نمایش بگذارند. درونمایه‌یِ هر دو شکل ادبی یکسان است.