روزنامه مسافرت هرات

توضیحات :  نزدیک بیک قرن ونیم از زمانی میگذرد که نخستین روزنامه بزبان فارسی انتشار یافت. ولی تعداد کتبی که درباره مطبوعات فارسی، تابحال بچاپ رسیده ، بزحمت بتعداد انگشتان یک دست می رسد: و در اینها نیز فقط بذکر نام نشریه، اسم مدیر، محل انتشار و امثال آن قناعت شده است. نگارنده، که یک سابقه ۲۴ ساله مطبوعاتی را پشت سر گذارده است. چندی قبل باین فکر افتاد که سعی کند، آئینه ای از وضع کلی مطبوعات موجود ایران، تهیه نماید، تا بتوان در آن، علاوه از مختصاتی که در کتب فوق آمده مسائل و مطالب دیگر را نیز تجزیه و تحلیل شده، تماشا کرد.

کشور ما، چند سالیست که مراحل اولیه یک سلسله تغییرات قابل مطالعه را می گذارند. تردیدی نیست که بسبب این تحولات کلی و اساسی اگرچه آرام، اجتماع ما گونه ای دیگر خواهد گرفت و چون مطبوعات خواهی نخواهی، باید خود را برای فردای دگرگونی یافته آماده سازند. تا قبول عام یابند، لذا ناچار از خود پردازی و برطرف ساختن نکات ضعف هستند. آئینه سیری در مطبوعات ایران سعی می کند این نوع نکته ها را روشن کند و دلایل شروع آمادگی را بنماید. نگارنده با تدوین این کتاب، در عین حال کوشش کرده سطح سنجشی بوجود آورد تا بتواند طرف استفاده مورخان و علاقه مندان بمطبوعات قرار گیرد. بدین منظور سال ۱۳۴۳ شمسی را بعنوان مبنای تحقیق انتخاب کرد. برای دقیقتر بودن این مبنا، ماه مهر را در جمع ماه های سال برگزید، و از این ماه نیز هفته چهارم را شاخص زمان قرار داد. این هفته، از نظر مطبوعاتی، دارای هیچگونه تفاوت و وجه امتیازی با سایر هفته های سال نیست، باستثنای پنجاه و دومین هفته، که روزنامه ها و مجلات بسبب فرا رسیدن نوروز ، شماره های مخصوص وکاملا متفاوت با سایر مواقع انتشار می دهند.

در این کتاب سعی شده است به سئوالاتی از این قبیل پاسخ داده شود: مطبوعات ما چه صورت و چه شکلی دارند؟ گروه بندی زمانی آنها چیست ؟ چطور اداره می شوند؟ چگونه تهیه می شوند؟ چه نوع مطالب و بچه سبب و نسبت در آنها بچاپ می رسد؟ طبیعت آنها چیست؟ چه تفاوتهایی با یکدیگر دارند؟ چگونه توزیع می شوند؟ و نویسندگان آنها چه کسانی هستند؟ در پایان یک ضمیمه بمتن اصلی افزوده شده که آخرین لایحه مطبوعات است…

توضیحات : در سال ۸۶۴ق/۱۴۶۰م سلطان حسین‌میرزای تیموری سپاهیانی را به فرماندهی عبدالعلی‌ترخان، برای سرکوب طوایف عرب ساکن در ناحیۀ بیارجمند که موجبات ناامنی آنجا را فراهم کرده بودند، گسیل داشت. در منابع تاریخی و جغرافیایی سده‌های بعد نام بیارجمند کمتر دیده می‌شود. زین‌العابدین شیروانی در دورۀ قاجاریه بیارجمند را از شهرهای خراسان دانسته، و آن را جایی خوش با هوایی دلکش وصف کرده است. به نوشتۀ او مردم بیارجمند همه بر مذهب امامیه بوده‌اند. در اواخر سدۀ ۱۳ق/۱۹م شیندلر برسر راه خود از تهران به مشهد، از بیارجمند گذر کرده است. به گزارش وی بیارجمند در آن تاریخ دارای ۲۰۰ خانوار جمعیت، و در تیول معیرالممالک بوده است. کتاب حاضر مشتمل بر سه کتاب زیر است: ۱- روزنامه مسافرت هرات. ۲- سفرنامه مرو: نوشته محمد لشکرنویس‌نوری. ۳-سفرنامه خراسان (شاهرود)