توضیحات : جمهوری عربی سوریه کشوری در جنوب غرب آسیا و بر سواحل شرقی دریای مدیترانه است. این کشور از شمال با ترکیه، از شرق با عراق، از غرب با لبنان و دریای مدیترانه و از جنوب با اردن و اسرائیل همسایهاست. از شهرهای مهم سوریه میتوان به دمشق، حُمص، دَرعا، حِماه، حَلب و دیرالزور اشاره کرد.سوریه بین عرض ۳۲ و ۳۷ درجه شمالی و طول ۳۵ و ۴۲ درجه شرقی قرار دارد که این امر در طول تاریخ، جایگاهی استراتژیک به این کشور بخشیدهاست زیرا باعث قرار گرفتن آن در نقطه اتصال سه قارهٔ آسیا، اروپا و آفریقا گردیده و سوریه را در میان اروپای صنعتی و خاورمیانه نفت خیز قرار دادهاست.حدود ۷۴٪ جمعیت سوریه را مسلمانان سنی، ۱۳٪ علوی، شیعه دوازدهامامی و اسماعیلی، ۱۰٪ مسیحی و ۳٪ دروزی تشکیل میدهند. اعراب حدود ۹۰٪ جمعیت سوریه شامل یک میلیون آوارهٔ عراقی و پانصد هزار فلسطینی و کردها ۹٪ جمعیت این کشور را تشکیل میدهند. ارمنیها، ترکها، چرکسها و یهودیان اقلیتهای دیگر ساکن این کشورند. این کشور از سال ۱۹۶۳ تحت قانون شرایط اضطراری اداره میشود که بسیاری آزادیهای سیاسی و مدنی را به حالت تعلیق درآوردهاست.
توضیحات : کتاب نهج البلاغه به همراه شرح وقایع تاریخی و ترجمه نوشتهی ابن ابی الحدید، مفسر معروف است. بررسی شرح نهجالبلاغه او نشان میدهد که برخلاف نظر ابن کثیر که وی را شیعی غالی شمرده است،میتوان او را معتزلی معتدلی دانست. او در آغاز کتابش اتفاق همه شیوخ معتزلی خود را بر صحت شرعی بیعت با ابوبکر نقل میکند و تصریح مینماید که از پیامبر اسلام نصّی بر آن بیعت وارد نشده، بلکه تنها انتخاب مردم که هم به اجماع و هم به غیراجماع راه تعیین پیشوا شمرده شده، موجب صحت آن است. بنابراین او در اصول، معتزلی و در فروع، شافعی بودو مشربی بین تسنن و تشیع برای خود انتخاب کرده بود. در مباحث عقیدتی خود در شرح نهج البلاغه، به موافقت با «جاحظ» تصریح دارد به همین جهت او را معتزلی جاحظی میدانند.
اهل سنت بر این باورند که ابن ابی الحدید شیعه بودهاست. یکی از دلایل اصلی آنها این است که ابن ابی الحدید، معتزلی بودهاست و حال آنکه هیچکدام از علمای اهل سنت معتزلیها را اهل سنت نمیدانند. بعلاوه ابن ابی الحدید در شرحی که بر نهج البلاغه نوشته است در موضوعات مناقشهای که بین اهل سنت و شیعیان وجود دارد، از شیعیان دفاع کردهاست. به طور مثال در شرحی که بر نهج البلاغه نوشته است، فدک را متعلق به فاطمه و ابوبکر و عمر را غاصب دانسته. همچنین برخی از علمای شیعه همچون آیتالله قمی و آیتالله خوانساری، وی را شیعه مذهب میدانند.
توضیحات : اصول تشیع بررسی عقاید مذهب تشیع و جواب از شبهات مخالفین. نویسنده کتاب کوشیده است که بر طبق اصول اعتقادی شیعه ابتدا طرح مسئله کند، سپس به بحث پردازد و درنهایت نظریات مخالفان مشهور را نقل کرده به آنها پاسخ دهد. بدین منظور نظریات شریعتی در باب تشیع در کتاب «تشیع علوی تشیع صفوی» به عنوان مخالف شیعه و آلت استعمار آمده و سپس پاسخ داده شده است. پاسخها درذیل این عناوین آمده. «عدل»، «عزاداری»، «نهضت صفوی»، «اتحاد شیعه و سنی»، «خواجه نصیرالدین طوسی»، «بهتان به علامه مجلسی (ره).