ضیافت افلاطون

توضیحات :  کتاب فن سخنوری گرگیاس اثر بسیار جالبی است که در برابر رویارویی جریانهای مهم اجتماعی بنا بر این به سختی تمامی مردان سیاسی آتن را به زیر سوال برده است. موضوع مورد بحث این کتاب درمورد سخنوری می باشد،در قسمت نخست آن سقراط تلاش بر آن دارد که بیان کند که سخنوری مطابق شرع باشد ندارد و نمی شود اندازه‌ و پیمانه ای برای تعیین کردن حق و باطل است. شرح مطلب به این صورت است که شاگردان گرگیاس به معنی پولوس وکالیکلس در حال انجام دادن پرستش و ستایش کردن خطابه های گرگیاس هستند. شاگرد گرگیاس ، پولوس، قصد دارد به سوال های جواب دهد اما سقراط خواهان این است که باخود گرگیاس صحبت کند نه با شاگرد وی. گرگیاس بر این مدعی است که از استادان هنر سخنوری است و قادر به درس دادن آن هم می باشد. سقراط سخن به میان می آورد که خواستار این هستم که قول بدهی که تا پایان صحبت به سوالهای زیاد من پاسخ کوتاه دهی و گرگیاس مدعی است “که هیچ انسانی نخواهد توانست مطلبی را با سخنی کوتاهتر که آن گونه من در توانم هست بیان نماید…  این کتاب توسط نشر ابن سينا  در سال 1334 به چاپ رسیده است

توضیحات :  کتاب حاضر نظریات تمام مکاتب مختلف جهان و فلاسفه ای را که در زمینه ارائه مدل انسان کامل سخن گفته اند، بررسی نموده و بالاخره در درس سوم انسان کامل از دیدگاه: افلاطون – ارسطو (یونان باستان) ارائه شده است.

انسان کاملی را که افلاطون مطرح می سازد، از یکسوی با سیستم سیاسی و اجتماعی وی در ارتباط است و از دیگر سوی با نظام فکری و فلسفی وی. از همینجاست که برای دستیابی به جهان بینی افلاطون در مورد زندگی و انسان کامل، باید نگاهی هر چند کوتاه بر طرز فکر سیاسی و فلسفی وی انداخت.

توضیحات :  ضیافت، مهمانی یا بزمِ میگساری یکی از مهمترین رساله‌های افلاطون است. موضوع این رساله عشق است و این اثر مهمترین اثر افلاطون در زمینهٔ عشق می‌باشد. اثر دیگر افلاطون دربارهٔ عشق که با ضیافت هم در پیوند است فدروس می‌باشد. همچنین این رساله پیوندهایی هم با رسالهٔ فیدون دارد. این رساله از رساله‌های سقراطی افلاطون می‌باشد که در آنها سقراط چهرهٔ اول رویداد می‌باشد. این رساله به گونهٔ روایتی‌است که در بخشی از آن خواننده شاهد گفتگوی بازیگران آن با یکدیگر است. نام این داستان نیز اشاره به مهمانی‌هایی دارد که در یونان باستان برگزار می‌شد و مهمانان پس از خوردن خوراک به نوشیدن باده و گفتگو و بحث پیرامون موضوعی مشخص می‌پرداختند. تاریخ نگارش این رساله به درستی آشکار نیست ولی از قراین برمی‌آید که پس از سال ۳۸۵ (پیش از میلاد) نوشته‌شده باشد.