طب اسلامی

توضیحات :  در خلال مدتی که داستان شیخ مرتضی دعانویس، بصورت پاورقی در مجله گرامی امید ایران بچاپ می رسید، چند بار بمناسبت متذکر شدم که این داستان زائیده تخیل نویسنده نیست، بلکه حقیقتی است که نظایر بارز آن با کمی صرف وقت، به آسانی دیده می شود و امروز هم که موفق شدم داستان مورد بحث را بصورت کتاب، در دسترس علاقمندان بگذارم، لازم می دانم یکبار دیگر یاد آور شوم که محتوی این داستان جنبه فانتزی ندارد و حقیقتی است که حقایق دیگری نیز به عنوان جمله معترضه بدنبال خود آورده است.

شاید از نظر بعضی ها انتشار داستانهایی شبیه داستان شیخ مرتضی، جایز نباشد ولی این نظر امروز دیگر طرفداری ندارد و این قبیل مسائل باید حتما بر روی کاغذ بیاید تا حجاب جهل اندک اندک بکنار رود و بساط حقه بازی مشتی مردم مفتخوار و کلاش برچیده شود. زیرا در دنیایی که فکر تسخیر فضا روز بروز قوت می گیرد و اقمار مصنوعی یکی بعد از دیگری به آسمانها پرتاب می شوند، واقعا مسخره است که عده ای حقه باز و عوام فریب، بساط جن گیری و رمالی راه بیاندازند و تحت عناوین مختلفه، مرتکب هزاران فجایع شوند. مسئله دیگری که ذکر آن در اینجا ضروری می باشد این است که داستان شیخ مرتضی دعانویس، با توجه به امکانات روز برشته تحریر در آمده است و اگر این موضوع مورد نظر نبود، شاید محتوی آن خیلی رساتر و وسیعتر از آنچه می شد که اینک در این کتاب بچشم میخورد و البته احتیاجی بتوضیح نیست که لزوم توجه به «امکانات روز»، بدین لحاظ بوده است که قهرمان این داستان با یکی از قشرهای پوسیده و در عین حال متنفذ جامعه ما پیوندی ناگسستنی دارد و هر قدر تضعیف «شیخ مرتضیها» وسیعتر انجام گیرد، بهمان نسبت از رونق بازار آن قشر سرشناس، کاسته خواهد شد. روی این اصل جلد دوم داستان شیخ مرتضی روزی برشته تحریر در میآید که «امکانات بیشتری» وجود داشته باشد.

در خاتمه ذکر این نکته نیز بی مورد نیست که اشاره کردن به مسئله فوق، هیچگاه بدین نیت نبوده است که اگر ضعف قابل انتقادی در محتوی داستان وجود داشته باشد، بحساب امکانات روزه گذاشته شود و نویسنده تبرئه گردد و لذا انتظار می رود ارباب محترم جراید هر نقصی در این اثر ناچیز مشاهده نمودند منتی بر نویسنده بگذارند و موضوع را مورد انتقاد قرار دهند.

توضیحات : سید محمود موسوی دهسرخی ( زاده ۱۳۰۷ در مبارکه ) از فقهای معاصر شیعه بود. او در سال ۱۳۰۷ در روستای دهسرخ از توابع شهرستان مبارکه اصفهان در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشودند ودر اوایل کودکی پدرشان را از دست دادند و با مادر خود زندگی میکردند وی پس از طی مقدمات تحصیل در اصفهان و قم عازم نجف گردید.باچهار نفر که ایشان و مادر وخانوادشان بودند وارد نجف شدند ودوسال در یک اتاق اجاره ای زندگی کردند وپس از ان یک منزل سی وشش متری اجاره کردند ودر این منزل بودند تا آنزمان که ایشان را از عراق بیرون کردند. از جمله تالیفات او می‌توان کتاب «مفتاح الکتب الاربعه» را نام برد. حضرت آیت‌الله العظمی خویی در مقام این کتاب شریف فرموده‌اند: تا به حال کسی در این روش بر ایشان پیشی نگرفته‌است و آرزو داشتم یکی از طلاب حوزه این کار را انجام دهد و چشم من از تالیف این کتاب روشن شده‌است. و از دیگر تالیفات دهسرخی کتاب «رمز المصیبه» می‌باشد این کتاب شریف در سال ۱۴۱۲هجری قمری به زیور طبع اراسته شده‌است این کتاب یکی از کامل ترین وجامع ترین مقاتل است که تا کنون نوشته شده‌است. و از دیگر تالیفاتی که از او وجود دارد می‌توان کتابهای: یاتی علی الناس زمان معجم الملاحم والفتن، ایضاح الطریقه، ترجمه سراج المبتدئین، مفاتیح الصحه، رمز الجلی، رمز الصحه، النساء فی الاسلام، کشکول موسوی دهسرخی، هدایه الطالبین، الجمان الحسان فی احکام القران، خلاصه المفتاح و…. را نام برد.

توضیحات :  طب اسلامی ترکیبی از احادیث پزشکی از زمان حضرت آدم تا امام زمان است که با ترکیب با نظریه‌ها و جنبه‌های عملی پزشکی ایران و اسلام به وجود آمد. ابن سینا طب اسلامی را شاخه‌ای از شناخت دانست که در حال تندرستی و بیماری در تن آدمی نظر می‌کند. در دوران ترجمه، متون پزشکی از پهلوی، یونانی و سانسکریت به عربی ترجمه شدند. حنین بن اسحاق، بیشتر متون پزشکی و از جمله صد رساله از جالینوس را به فارسی ترجمه کرد. بزرگ‌ترین اثر طب به زبان عربی از محمد بن زکریا رازی است که به الحاوی مشهور است. ابن‌سینا نیز چند تألیف طبی به زبان عربی نوشت، از آن جمله کتاب القانون فی الطب بود.