طنز اجتماعی

توضیحات :  دومین کتاب طنز را تقدیم حضورتان می کنیم، این کتاب مجموعه ای است از ده ها شعر و مطلب و کاریکاتور سیاسی و فکاهی که امیدواریم مورد توجهتون قرار بگیره و شما را شاد و شنگول کنه! چون از قدیم گفته اند خنده بر هر درد بی درمان دواست. ما این کتاب را تقدیم حضورتان می کنیم که بخوانید و بخندید و شاد شوید تا شاید در این دوره وانفسا که از دکتر دارو و درمان خبری نیست، دردهای شما با خنده درمان شود! در این زمینه دوست طنزنویسی می گفت، برای پیاده کردن قانون طب ملی به مصداق ضرب المثل فوق الذکر باید از طنزنویسان استفاده کرد تا با طنز و شوخی و خنده دردهای مردم را درمان کنند! البته بشرطیکه این عمل با واکنش و مخالفت پزشکان مواجهه نشه! بهر حال دومین کتاب طنز را بخوانید، نظرتان را بدهید و منتظر سومین کتاب طنز که انشاالله در اواسط فروردین منتشر می شود، باشید.

توضیحات :   نمیدانم شما هم این جمله معروف را شنیده اید که گفته اند: “خنده بر هر درد بی درمان دواست!” اما جالب اینکه خیلی ها به خاطر همین خندیدن ها جان خود را از دست داده اند. فی المثل در روم باستان هنگامیکه سزار برای جمعی از لشکریانش سخن می گفت، تنی چند از سربازان دچار خنده بی مورد شدند و خنده آنها خشم سزار را به دنبال آورد که منتهی به مرگ آنها شد. بهرحال برای اینکه شما موردی برای خنده داشته باشید و دچار خنده بی مورد نشوید، مجموعه ای از کاریکاتورهای خیلی خنده دار را در برابرتان قرار داده ایم تا موجبات انبساط خاطر شما را فراهم آورده و اگر خدایی ناکرده آثار از غم و اندوه در چهره دارید جای آن را با شعف و شادی عوض کنید.

توضیحات :  رئیس الروئسا، جناب رئیس جمهور شاد و شنگول در قاب صدا و سیما ظاهر گشتند و در حالی که کلید زیبای قفل مشکلات کشور را درون قاب جادویی با انگشت سبابه و شصت به نشانه قطعیت و وضوح کامل از آینده درخشان کشور، تکان میداد از فرط خوشحالی این جملات ناخواسته از زبان مبارک ایشان جاری شد:

اونچنان رونق اقتصادی ایجاد بکنم … اونچنان مردم درآمد سرشار در اختیارشون قرار بگیره! اصلا .. به این 45 هزار تومان نیاز نداشته باشند!

توضیحات :  چرند و پرند مجموعه نوشته‌ های طنز اجتماعی با ماهیت سیاسی علی‌اکبر دهخدا است که بیشتر آنها در قالب داستان‌کوتاه، اعلامیه، تلگراف، گزارش خبری در روزنامه صوراسرافیل با نام های مستعار دخو، غلام گدا، آزادخان، خرمگس و… به چاپ می رسیده است.

بعد از چند سال مسافرت هندوستان و دیدن ابدال و اوتاد و مهارت در کیمیا و لیمیا و سیمیا، الحمدلله به تجربه بزرگی نائل شدم و آن دوای ترک تریاک است. اگر این دوا را در هر یک از ممالک خارجی کسی کشف می کرد، ناچار صاحب امتیاز میشد، انعامات می گرفت. در همه روزنامه ها نامش به بزرگی درج میشد اما چه کنم که در ایران قدردان نیست. عادت طبیعت ثانویست. همین که کسی به کاری عادت کرد دیگر به این آسانیها نمی تواند ترک کند. علاج منحصر به این است که به ترتیب مخصوصی به مروز زمان کم کند تا وقتی که به کلی از سرش بیفتد. حالا من به تمام برادران مسلمان غیور تریاکی خود اعلان می کنم که ترک تریاک ممکن است به اینکه اولا در که امر ترک جازم و مصمم باشند، ثانیا مثلا یکنفر که روزی دو مثقال تریاک می خورد، روزی یک گندم از تریاک کم کرده دو گندم مورفین به جای آن زیاد کند…