فن بیان کودک

توضیحات :  این کتاب به بررسی مباحث متعددی در تربیت فرزندان می‌پردازد که عبارتند از: فن بیان و هوش اجتماعی، جذاب‌ترین هوش  کودک قرن 21، چگونه هوش اجتماعی فرزند خود را بالا ببرید، اعجوبه‌های قرن 21، اعتماد به نفس، سخنوری، رفع خجالت، بازی، مذاکره، متقاعدسازی، هوش کلامی، مهارت شنیداری و …

توضیحات : خیلی ها گمان می کنند که حتما باید یک سخنران یا یک گوینده ،مجری یا بازیگر بود تا فن بیان خوبی داشت اما یک معلم به عنوان کسی که سرنوشت دانش آموزان را می تواند تغییردهدو الگوی دانش آموزان است شدیدا به فن بیان نیاز دارد .معلم بازیگر صحنه آموزش است ،در این صحنه معلمی موفق تر و اثر گذارتر است که بتواند با بیانی شیوا مطالب رابیان کند. یک معلم هرچقدر هم که علم داشته باشد اما مهارت بیان کردن آن را نداشته باشد ،کاری انجام نداده است . فن بیان در تدریس بسیار ضروری و مهم است و این فن بیان است که شما رامعلمی با اقتدار و با اعتماد به نفس بالا نشان می دهد یا معلمی ضعیف .

توضیحات : قبل از اینکه صحبت کنید باید به نظری که ابراز می‌کنید اعتقاد داشته و نسبت به آن مطمئن باشید. چه این نظر این باشد که آلبوم سوم احسان خواجه امیری بهترین آلبوم اوست چه نظر شما این باشد که مساله گرمایش جهانی مهم‌تر از مساله جنگ است. البته منظور این نیست که عقیده خود را به گونه‌ای بیان کنید که خودرای یا حق به جانب به نظر برسید. در عوض باید تایید آن را به عهده دیگران بگذارید. دقت کنید که نظر خود را چگونه بیان می‌کنید. مثلا اگر جمله خود را با این عبارات: “من فکر می‌کنم که…” یا “به نظر من…” شروع کنید از قدرت نظر خود می‌کاهید. پس فقط نظر خود را بیان کنید بدون اینکه عبارات قبل را در ابتدای جملات خود بیاورید.

توضیحات : گوش دادن به کودکان کار آسانی نیست. همه ما نیاز داریم ساعت‌هایی از روز را به خودمان اختصاص دهیم و استراحت کنیم. علاقه داریم در شبکه‌های اجتماعی مختلف وقت‌گذرانی کنیم. سریال مورد علاقه‌مان را تماشا کنیم یا… و کودکان دقیقاً هم‌زمان با سریال مورد علاقه می‌خواهند با ما صحبت کنند. وقتی از زاویه دید یک بزرگسال به حرف‌های آن‌ها نگاه می‌کنیم، معمولاً حرف مهمی هم ندارند!

قبل از تکمیل این نکته لازم است نتایج یک تحقیق جالب را با شما در میان بگذارم. تحقیق مارشمالو  (یک نوع شیرینی رایج در بسیاری از کشورهای خارجی) از دهه ۱۹۶۰ توسط دکتر والتر میشل آغاز شد. طی این آزمایش، هر کودک را به یک اتاق می‌برند و به او یک عدد مارشمالو می‌دهند. به کودک گفته می‌شود می‌تواند در همان لحظه، شیرینی را بخورد و یا پانزده دقیقه صبر کند و اگر بعد از پانزده دقیقه، شیرینی خود را نخورده بود، یک شیرینی دیگر هم به او داده خواهد شد تا در مجموع دو عدد مارشمالو داشته باشد.