قدمت پزشکی در ایران باستان
توضیحات : موضوع زناشوئی و احکام آن در ایران باستان یکی از مسائل و مطالبی است که کمتر روی آن بحث شده و شاید بتوان ادعا کرد که تا کنون کتابی مستقلا راجع به آن نوشته نشده است. زیرا درست است که کتابهای متعدد و مختلفی درباره ایران باستان چه بزبان پارسی و چه بزبانهای بیگانه نوشته شده و وقایع تاریخی و سیاسی و اجتماعی آن زمان تشریح گردیده است، ولی در آن کتابها از مسائل حقوقی کمتر سخن رفته است، بنابراین تشریح و بیان احکام حقوقی بویژه قواعد ورسوم زناشوئی خالی از اشکال نیست و اگر در این کتاب درست حق مطلب ادا نشده، بواسطه فقدان منابع و مآخذ حقوقی و تاریخی بوده است. چنانکه می دانیم قسمت بیشتر اوستا بر اثر تسلط عرب و در ازمنه اسلامی نابود شده است و هر چند تمام قسمتهای اوستا و کتب دینی دیگر تا قرن نهم میلادی هنوز موجود بوده بالااقل ترجمه پهلوی آنها به انضمام تفسیر معروف به زند را در دست داشته اند ولی صعوبت زندگانی که در آن تاریخ گریبانگیر زرتشتیان شده بود، مجال نمی داد که نسلا بعد نسل این مجموعه بزرگ دینی را رونویس کنند؛ و چون در این زمان دیگر دولتی که مروج دین زرتشتی باشد وجود نداشت و نسکهای حقوقی بیفایده و خالی از اهمیت و اعتبار بود…
توضیحات : وقتی در کاوش‌های شهر سوخته سیستان جمجمه‌ای کشف شد که نشان می‌داد پزشکان آنجا در ۵۰۰۰ سال پیش عمل جراحی می‌کرده‌اند، مهر تایید دیگری بر قدمت پزشکی در ایران باستان زده شد. آن‌طور که در شاهنامه آمده رستم که اهل سیستان بود، با روشی پیشرفته به دنیا آمد که امروزه در جهان به سزارین مشهور است. هزاران سال بعد در دوران اسلامی هم ایرانیان به دنبال کشف راه‌های تازه‌تری در جهان درمان و پزشکی بودند؛ چنان که در قرون وسطی کتابهای رازی و ابن‌سینا دست به دست در سراسر دنیا چرخید و ابن‌سینا «Avecina» پدر پزشکی جهان نام گرفت. اولین پزشکان ایران باستان روحانیان بودند که به نام مغان مشهورند. مغان در بخش غربی ایران قدیم یعنی سرزمین ماد زندگی می‌کردند. درمان بیماری‌های روحی و جسمی مردم کار آنها بود؛ هم پزشک بودند، هم روان‌پزشک. با ذکر و دعا و سرود، روان‌پزشکی می‌کردند و با دارو و چاقو، پزشکی.