کتاب امثال و حکم

توضیحات :   برگرفته از داستان زخم زبان از زخم شمشیر بدتر است: در جنگلی پهناور پیرمرد فقیری زندگی می کرد که شغلش هیزم شکنی بود. پیرمرد بیچاره از مال دنیا فقط یک تبر و یک الاغ داشت که با تبر به هیزم شکنی می پرداخت و با الاغ هیزمها را به شهر می برد و می فروخت و از این راه زندگی خود را اداره می کرد. در یکی از روزهای سرد زمستان وقتیکه پیرمرد مشغول شکستن هیزم بود؛ ناگهان صدای غرش شیری به گوشش رسید…

توضیحات : سلیمان حَییم فرهنگ‌ نویس، مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی بود. او که پدر فرهنگ ‌نویسی دوزبانه ایران شناخته می شود، فرانسه، عبری و احتمالاً عربی را نیز به خوبی می دانست. کتاب حاضر یکی از آثار برجسته او به شمار می‌آید. ضرب المثل با حکمت نهفته در آن، نماینده فولکلور و عقاید و رسوم یک ملت است و در زبان آن ملت نفوذ فراوانی دارد. حییم در تدوین کتاب پیش رو که شامل متداول ترین ضرب المثلها، اصطلاحات و تعابیر فارسی به انضمام داستانهای معرفی منشاء این امثال است، در تلاش برای آشنایی مخاطبان با بخشی از زبان های فارسی و انگلیسی است. مقایسه مثلهای این دو زبان اشتراکات فکری و تشابهات لفظی آن ها را نشان می دهد که مطالعه آن خالی از لطف نمی باشد. این کتاب در سال ۱۳۳۴ توسط کتابفروشی یهودابروخیم در اختیار پژوهشگران و علاقمندان قرار گرفت.

توضیحات :  کتاب امثال و حکم در سال ۱۳۱۰ کتاب قطور چهار جلدی به تالیف علی اکبر دهخدا است که در تهران منتشر شد. این مجموعه دارای نزدیک به ۵۰هزار امثال و حکم (ضرب‌المثل) و کلمات قصار و ابیات متفرقه‌است. مطالب به ترتیب الفبا تنظیم یافته و ضرب‌المثل‌ها شرح و تفسیر شده‌است و بین سال‌های ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۰ جمع‌آوری شدند و منتشر شد. دهخدا، از خرد سالگی به گردآوری امثال عوام، کوشش کرده بود. بخش بزرگ تر کتاب (۹۷ درصد آن) عبارت از ضرب‌المثل‌های مکتوب ادیبانه، کلمات قصار و اشعاری از قدمای شاعران ایران یا شاعران فارسی زبان و تنها ۳درصد آن ضرب‌المثل‌های عامیانه‌است.

دهخدا برای جمع‌آوری مطالب کتاب از منابع زیر استفاده کرد. مجموعهٔ «امثال میدانی» که در سدهٔ پنجم هجری به زبان عربی تالیف شده‌است. دهخدا از این کتاب نزدیک به هزار ضرب المثل عربی بر گرفته و به مجموعهٔ خود وارد کرده‌است. «مجموعهٔ مختصر امثال» چاپ هندوستان که یک صد ضرب المثل از آن اقتباس کرده‌است. «جامع التمثیل» که در هند و در سدهٔ ۱۱هجری چاپ شده و دهخدا نزدیک به سیصد مثل از آن در کتاب خود آورده‌است. «شاهد صادق»که یک مجموعهٔ هندی است و دهخدا توجه ویژه‌ای به آن نداشته و به نقل از چند مثال از آن بسنده کرده‌است.