کتاب تاریخی

توضیحات : اردشیر خدادادیان نویسنده و تاریخ‌نگار اهل ایران است. خدادادیان در سال ۱۳۲۰ در شهر اردکان متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطهٔ را در همان شهر گذراند و برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و سپس راهی کشور آلمان شد. او در دانشگاه آزاد برلین در رشتهٔ تاریخ و ایران‌شناسی ادامهٔ تحصیل داد و دکترای خود را در گرایش ایران باستان به‌عنوان رشتهٔ اصلی و ادبیات و فلسفهٔ عرب و روانشناسی علوم تربیتی به‌عنوان رشته‌های فرعی کسب کرد. او مدتی را در دانشگاه‌های اروپا به تدریس تاریخ و تمدن ایران پرداخت و هم‌اکنون استاد دانشگاه شهید بهشتی است. او درباره دوره های تاریخی ایران اطلاعات ارزنده ای دارد و با بیانی شیوا آن را به مخاطب ارائه می کند: «اردشیر از خانواده ای از حاکمان محلی فارس بود. بابک، پدرش که از قصد پسر برای توسعه دادن تخت و کلاه پادشاهی خبر داشت، نامه ای به اردوان پنجم نوشت و از او خواست تا پسر دیگرش، شاپور را حاکم آن منطقه کند. اما اردوان با یاغی خواندن او و پسرش به بابک جواب منفی داد. بابک در گذشت و شاپور به جای پدر نشسته و به برادر تاخت. او به صورت اتفاقی از دنیا رفت و اردشیر حاکم محلی شد.اردشیر از پارس نامه ای به اردوان نوشت و به او اعلان جنگ داد و در نامه خود خواست که زمان و مکان رویارویی با او را مشخص کند. اردشیر در این نامه او را به فرمانبرداری از خود فرا خواند.

توضیحات : در سال ۸۶۴ق/۱۴۶۰م سلطان حسین‌میرزای تیموری سپاهیانی را به فرماندهی عبدالعلی‌ترخان، برای سرکوب طوایف عرب ساکن در ناحیۀ بیارجمند که موجبات ناامنی آنجا را فراهم کرده بودند، گسیل داشت. در منابع تاریخی و جغرافیایی سده‌های بعد نام بیارجمند کمتر دیده می‌شود. زین‌العابدین شیروانی در دورۀ قاجاریه بیارجمند را از شهرهای خراسان دانسته، و آن را جایی خوش با هوایی دلکش وصف کرده است. به نوشتۀ او مردم بیارجمند همه بر مذهب امامیه بوده‌اند. در اواخر سدۀ ۱۳ق/۱۹م شیندلر برسر راه خود از تهران به مشهد، از بیارجمند گذر کرده است. به گزارش وی بیارجمند در آن تاریخ دارای ۲۰۰ خانوار جمعیت، و در تیول معیرالممالک بوده است. کتاب حاضر مشتمل بر سه کتاب زیر است: ۱- روزنامه مسافرت هرات. ۲- سفرنامه مرو: نوشته محمد لشکرنویس‌نوری. ۳-سفرنامه خراسان (شاهرود)

توضیحات :  پیشنهاد میکنیم خواندن این کتاب که بخشی از تاریخ باستان ایران را روایت می کند از دست ندهید.  روایتی آمیخته به طنز که در روزگار تلاش برای پاک کردن هویت ایرانی٬ ما را بیشتر با ریشه هایمان آشنا می کند.  تا یادمان باشد و به بچه هایمان بگوییم که ایران زمین بیشتر از عمر صفویه قدمت دارد.

“تاریخ تلخ است. تاریخ سخت است. تاریخ دیر هضم است. تلخ است

چون واقعیت انسان هاست. سخت است چون انسان ها پیچیده اند.

دیرهضم است چون پیچیده می شود به پرو پای خود ما تا امروز.

در این مکتوب می خواهیم تاریخ بخوانیم. چنان که تلخ و سخت و دیر هضم باشد و نباشد.

امید است انگبین این لحن٬ صفرای پیشداوری را نیفزاید.”

از پشت جلد کتاب / علی موقر