نمایشنامه زیبا
توضیحات : «عروسی مجبوری» عنوانِ نمایشنامه‌ای است از مولیر. این نمایشنامه از جهت کوتاهی، موضوع و درونمایه و هم به جهت طرح مسائل اجتماعی و فرهنگی، پیوندی نزدیک با گسترش آثار مولیر در خاورمیانه دارد. این اثر دومین کمدی بالت مولیر پس از کمدی «سر خر» است که با بهره‌گیری از سنت نمایشی فارس (کمدی و نمایش خنده‌دار سبک و مبالغه‌آمیز) فرانسوی و کمدیا دل‌آرته ایتالیایی و در یک پرده به نثر نوشته شده است.
این اثر برای بار نخست در ۲۸ ژانویه ۱۶۶۴ میلادی در آپارتمان ملکه‌ی مادر، در قصر لوور پاریس، به نمایش درآمد و بعد در ۱۵ فوریه در همان سال در تماشاخانه‌ی پالاس رویال با صحنه‌آرایی پرشکوهی جهت اجرای عمومی بر صحنه رفت؛ اما با اقبال چندانی روبه‌رو نشد و حتی درآمد حاصله جبران هزینه‌هایش را نکرد، به همین علت اجرای آن متوقف شد.
از منابع اصلی مولیر، جدای از ادغام فارس و کمدیا دل‌آرته، می‌توان به کتاب «ثالث»، اثر فرانسوا رابله نیز اشاره کرد. این کتاب در ۱۵۴۶ در پاریس منتشر شد. در این اثر مباحثی مانند پزشکی، حقوق، دین، اخلاق و حتی ازدواج از طریق شخصیت اصلی داستان به اسم پانورژ به هجو کشیده شده‌اند. پانورژ آدمی اسراف‌گر، افراط‌گرا، خرابکار و فلسفه‌باف است که تصمیم دارد ازدواج کند، اما از اینکه همسر آینده‌اش به‌خاطر تمایلات جنسی زیاد به او خیانت کند، به‌شدت دچار ترس و تردید است. پانورژ با ظاهری مضحک برای مشاوره به دیدار پانتا گرومُل می‌رود. وی پادشاه دیسپود و پسر غول بزرگ گارگانتواست که همه‌چیز را تحت سلطه‌ی خود دارد. در این جهت او با پانورژ همراهی کرده و می‌کوشد با بهره‌گیری از نصایح قدما وی را یاری کند. باوجوداین تلاش‌ها و دیدار و برخورد با افراد گوناگون پانورژ به جواب درستی نمی‌رسد، شک نیست که مولیر از این اثر برای نوشتن عروسی مجبوری بهره برده است.
توضیحات : نوشتن در تاریکی نمایشی از محمد یعقوبی است که در آبان و آذر ۱۳۸۹ پس از فراز و نشیب‌های بسیار و حذف صحنه‌ها و دیالوگ‌ها در سالن چهارسوی تئاترشهر بر صحنه رفت. این نمایش به دلیل استقبال مخاطبان در هفته‌های آخر در دو سانس اجرا می‌شد. چند دوست روزنامه‌نگار با هم به تعطیلات شمال می‌روند. سپس صحنه‌هایی از بازجویی نیما ، سفر شمال و سفر آلمان به تناوب اجرا شده و با صحنه با چشم‌بند یاران، پس از مرگ نیما پایان می‌یابد. این نمایش که پیش از این قرار بود با نام «ماهی دات بلاگفا» اجرا شود با ترفندهایی در شیوه اجرایی پس از شش بار بازبینی و با تغییر و حذف صحنه‌هایی از شورای نظارت مرکز هنرهای نمایشی مجوز اجرا گرفت. به گفته محمد یعقوبی، «پیش از این مشکلی که با شورا داشتم، در واژه ها بود. اما در این نمایشنامه ماهیت چند صحنه مشکل ساز شده بود. از من خواستند یکی از لوکیشن های اصلی ام را به دلیل این که تداعی گر مکانی واقعی در کشور ماست حذف کنم، بنابراین دیگر لب زدن یا عدد ۲۵ به دادم نمی رسید. موقعیتی بود که نمی دانستم با آن چه کنم. برای برخورد با ممیزی در این نمایش سراغ ویدئو پروجکشن رفتم . این ایده دو روز پیش از اجرا به ذهنم رسید. در شکل واقعی اجرا میان صحنه های شاد و پرنشاط شمال و صحنه های سنگین و پرسکوت علی سرابی و مهدی پاکدل نوعی تعادل برقرار شده بود اما با تغییراتی که در نمایشنامه ایجاد شد، این تعادل از میان رفت. بنابراین تلاش کردم با استفاده از پروجکشن و سکوت و سکونی که با آن ایجاد می شد، این تعادل را برقرار کنم.»