توضیحات : این کتاب به معرفی و شرح حال نویسندگان و شاعران و بزرگان ادبیات ایران و جهان و برخی آثار برگزیده ی آنان می پردازد . و این دفتر تقدیم به تمامی مشتاقان و شیفت گان کتاب و کتابخوانی ، بخصوص دلباخت گان ادبیات گرانمایه و بسیار غنی سرزمین عزیزمان ایران و جهان . باشد که مورد قبول خداوند و مردمان فرهیخته کشورم و تمام فارسی زبانان در تمام پهنه گیتی قرار گیرد .

توضیحات : یوگنی آنِگِین رمان شعرگونه الکساندر پوشکین، نویسنده روسی، است. این داستان منظوم شاهکار پوشکین است و او به مدّت هشت سال روی آن کار کرد. در موسیقی و ادبیات و فیلم تاثیر زیادی گذاشته و مردم عادی نیز به موضوع آن توجه داشته‌اند. رُمان هفت هزار خطی یوگنی آنگین که شخصیت خود پوشکین را هم در ورای چهره قهرمانش نمایان می‌سازد، مانند جنایت و مکافات داستایفسکی «دانشنامه زندگی روسی» است و تاثیرات زیادی در موسیقی و ادبّیات و فیلم گذاشته‌است. چایکوفسکی از روی آن، اپرای «اوژن اونگین» را ساخته‌است.

پوشکین در فصل هشتم کتاب یوگنی آنگین به سعدی هم اشاره نموده و می‌نویسد:

«بعضی‌ها از این دنیا رفته‌اند و بعضی‌ها در مسافرت دور و دراز هستند، چنان که سعدی در زمان خود گفته بود.»

منظور پوشکین اشعار زیر است:

شنیدم که جمشید فرخ سرشت

به سرچشمه‌ای بر، به سنگی نوشت:

بر این چشمه چون ما بسی دم زدند

برفتند، چون چشم بر هم زدند پوشکین در داستان «فوّاره باغچه‌سرای» شعر سعدی را آورده‌است.

توضیحات : ضرب‌المثل گونه‌ای از بیان است که معمولاً تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آن‌ها نهفته است. بسیاری از این داستان‌ها از یاد رفته اند، و پیشینهٔ برخی از امثال بر بعضی از مردم روشن نیست؛ با در مورد پیدایش و رواج امثال و اصطلاحات مثلی هیچ گونه اطلاعی در دست نیست. جملاتی که امروزه به عنوان امثال و حکم شناخته شده و در تکلم عموم جاری است، ابتدا گفتار لحظه‌ای و ترواش برق‌آسای اندیشه انسان سخن‌گو بوده که به لحاظ مؤثربودن، دقیق‌بودن و دلنشین‌بودن آن در ذهن شنونده حک و سپس تکرار شده‌است. اولین گوینده یک عبارت مثلی به همان اندازه ناشناس است که گویندگان و نویسندگان اشعار فولکلوریک و اساطیر باستانی. این‌حال، در سخن به‌کار می‌رود. شکل درست این واژه «مَثَل» است و ضرب در ابتدای آن اضافه است. به عبارتِ دیگر، «ضرب المثل» به معنای مَثَل زدن (به فارسی: داستان زدن) است.

توضیحات : ساموئل بارکْلی بِکت نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی بود. آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را در بر دارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده‌است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد. آثار اخیر او، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند. «بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته‌است. پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند. با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود.» بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند. او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش – در قالب رمان و نمایش – که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»∗، جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود.

توضیحات : منیره حسین پوری نویسنده و شاعر متولد ۱۳۶۷ می باشد.وی دانشجوی رشته علوم سیاسی و فارغ التحصیل ازرشته ی نویسندگی ست.شعرسپید تنها قالب شعری ست که او برای سرودن انتخاب کرده است.کتاب اول او (دهان خشک ناودان ها) و کتاب دومش (درخت محافظه کاراست )می باشد.اشعاروی در بسیاری از جشنواره های کشوری دارای رتبه است به عنوان مثال رتبه ی سوم کشوری در جشنواره تولیدات حوزه هنری برای اولین کتابش. اشعار او کوتاه و با زبانی صمیمی با مخاطبش ارتباط برقرارمیکند.

توضیحات : در این هنگام تایلر با توجه به حرفه ا ش و با صداقت و خلوصی که در کلام و رفتار ماریل دیده بود و برای او با وجود بیست سال تجربه کاری تازگی داشت،با لحنی دوستانه و حتی عاطفی گفت: -ماریل…!تو باید برای من توضیح بیشتری بدهی. -…ما،ما یک پسر داشتیم،منظورم من و چارلز،یک پسر بچه شیرین کوچک به نام آندری با موهأی صاف و مشکی و چشمانی آبی به رنگ دریایی آرام…اوه،او مثل فرشته ها بود… ما هر سه شادمان به هر جا میرفتیم و از لحظات لذت میبردیم تا اینکه برای یکی از تعطیلات کریسمس ما به سوئیس رفتیم.آندری آن موقع دو سال و نیم داشت.خیلی به من خوش میگذاشت.چقدر برف بازی کردیم و حتی یک آدم برفی بزرگی ساختیم و به یادگار با آن عکس گرفتیم…در بعد از ظهر روز سوم چارلز تصمیم گرفت که برای اسکی کردن به ارتفاعات برود ولی من ترجیح دادم که با آندری در ژنو (Geneva) بمانم…و همین طور هم شد.چارلز به اسکی رفت و من و آندری برای قدم زدن به کنار دریاچه لمان (Leman) رفتیم ….

توضیحات : آلبرت شوایتزر در ۱۴ ژانویه ۱۸۷۵ در کایسنبرگ،‌ در آلزاس‌علیا که اکنون جزو کشور فرانسه است، به ‌دنیا آمد و در ۴ سپتامبر ۱۹۶۵ در شهر لامبرن جمهوری گابن در آفریقا درگذشت. سرتاسر زندگی این اندیشمند و پزشک انسان دوست، در کارهای علمی و هنری و کمک به محروم‌ترین انسان‌ها گذشت و به‌صورت نمونه‌ای از زندگی انسانی زبان‌زد جهانیان شد. شوایتزر در ۱۸۹۹ به اخذ دکترای فلسفه و الهیات دانشگاه استراسبورگ نائل آمد و با نوشتن کتاب در جستجوی عیسای تاریخی به‌عنوان یکی از چهره‌های جهانی در الهیات شناخته شد. او علاوه بر پژوهش و تدریس در این رشته،‌ به موسیقی نیز می‌پرداخت. نوشته‌های او در تفسیر آثار یوان سباستیان باخ، دیدگاه جدیدی به کارهای این موسیقی‌دان بود. شوایتزر، موسیقی باخ را با تعبیری مذهبی، به‌عنوان موسیقی ملهم از نیروهای کیهانی جهان طبیعت می‌شمرد. در سال ۱۹۰۵ وارد دانشکده پزشکی شد تا بعد از فارغ‌التحصیلی زندگی خود را وقف ماموریت‌های انسان دوستانه پزشکی کند. او،‌ در سال ۱۹۱۲ ،‌ یک‌ سال پیش از اخذ دکترای پزشکی، با هلن برسلاو،‌ دانشجوی پرستاری، ازدواج کرد که بعدها بزرگترین کمک شوایتزر بود. سالی بعد، این دو رهسپار لامبرن گابن شدند تا در حاشیه جنگلی رودخانه اگووه، به همراه بومیان،‌ بیمارستانی تاسیس کنند. با تاسیس این بیمارستان،‌ اشخاص،‌ موسسه‌ها و نهادهای گوناگونی از سرتاسر جهان، با هدایا و کمک‌های مالی، شوایتزر را یاری کردند.

توضیحات : ابو علی سینا حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی که در جهان غرب به نام(Avicenna) و با لقب “امیر پزشکان” شناخته شده است، در ماه صفر از سال ۳۷۰ هجری قمری در شهر بخارا به دنیا آمد. این حکیم بزرگ که بعدها موثرترین چهره در علم و فلسفه جهان اسلامی شد و القابی مانند شیخ الرئیس، حجه الحق و شرف الملک به او دادند، از آغاز کودکی استعداد و شایستگی عجیبی در فرا گرفتن علوم مختلف داشت. و از آنجا که پدرش عبدالله سخت در تعلیم و تربیت او می کوشید و خانه او محل ملاقات دانشمندان دور و نزدیک بود، ابن سینا تا ده سالگی تمام قرآن و صرف و نحو را آموخت و آن‌گاه به فرا گرفتن منطق و ریاضیات پرداخت. استاد وی در علم ریاضیات “ابو عبدالله ناتلی” بود.

توضیحات : این کتاب مجموعه مقالات منتخب همایش بین‌المللی هزارمین سال سرایش شاهنامه فردوسی است. هم‌اندیشی «مسیحای پارسی» با هدف ترغیب دانشجویان به مطالعه اثر ماندگار حکیم ابوالقاسم فردوسی، آشنایی با «شاهنامه» به عنوان سرچشمه غنی هویت اسلامی – ایرانی و آسیب‌شناسی کم‌توجهی به متون کهن ادب فارسی برگزار شد.

توضیحات : ناظم حکمت در سال ۱۹۰۲ در تسالونیکی متولد شد،. پدربز رگ مادریِ ناظم ، مصطفی پاشا Celaleddin از لهستان.میاید کنستانتین ،Borjenski اشراف زاده ای بود که پس از شکست قیام در برابر اتر یش و روسیه در سال ۱۸۴۸ به پاریس گر یخت و از آنجا به استانبول رفته ، به اسلام گر وید و لقب پاشاگرفت . او به عنوان یک Türkologie . کتاب « Anciens Turcs « را نوشت که او را میتوان یکی از بنیان گذاران واقعی تمدن ترک بحساب آورد . ناظم در سال ۱۹۲۰ او به عضویت سازمان مقاومت آناتولی پیوست ، در سال ۱۹۲۳ عضو حزب غیرقانونی کمونیست ترکیه شد و در فاصله ی سالهای بین ۱۹۲۲ – ۱۹۲۵ در دانشگاه مردمشناسی شرق مسکو، تحصیل کرد همان جایی که پی تابوت لنین راه افتاد. پس از بازگشت به ترکیه از سال ۱۹۲۵ در خفا زندگی کردتا اینکه ، مجبور به مهاجرت به اتحاد جماهیر شوروی سابق شد ودر ترکیه به صورت غیابی به ۱۵ سال زندان محکوم شد .در سال ۱۹۲۸ ، پس از بازگشت به میهن خود دوباره، زندان در انتظارش بود .او تنها چند سال در آزادی زندگی کرد ، که ۱۲ سال از آنرا در تبعید بسر برد .زندان اورا دچار بیماری های کلیه، چشم، قلب و کبد کرد وپیوسته از بی خوابی رنج می برد. مبارزات مطبوعاتی ، برای اقدامات همبستگی در سراسر جهان با حکمت در آن دوره ، تحت فشارنفوذ بسیاری از روشنفکرانی مانند پیکاسو، آراگون، سارتر، نر ودا، برشت و دیگران زیاد هم موثر واقع نشد و در زندان باقی ماند.

توضیحات : و این کتاب تقدیم به دوستداران هنرمند فقید زنده یاد حسین پناهی که زندگی اش سراسر صحنه ی هنرمندی اش بود. نامش حسین بود و شهرتش پناهی دژکوه، دژکوه را برای اختصار نمی گفتند اما او منش و نام زادگاهش را در رفتار و حرکاتش حفظ کرده بود و با خود همه جا می برد. دژکوه جایی بود در استان کهکیلویه و بویر احمد نزدیک دهدشت سوق، روستایی زیبا با همه مشخصه های یک روستای محل سکونت قوم لُر. پناهی از سال ۱۳۳۵ که در دژکوه به دنیا آمد تا اوایل دهه ۶۰ روزگارش در همان روستا به تحصیل و کار و بار گذشت تا آن که بعد از فراغت از تحصیل متوسطه در بهبهان، سودای پاسخ گفتن به پرسش هایی بزرگ تر به جانش افتاد و او را به حوزه درس آیت الله گلپایگانی در شهرستان قم کشاند…

توضیحات : سیمین خلیلی معروف به «سیمین بهبهانی» فرزند عباس و حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. است. پدرش عباس خلیلی به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند. مادر او فخرعظما ارغون دختر مرتضی قلی ارغون از بطن قمر خانم عظمت السلطنه بود. فخر عظما ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن نسوان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌کرد. سیمین بهبهانی ابتدا با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد ولی پس از وی با منوچهر کوشیار ازدواج نمود. او سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبیری کار کرد.