توضیحات : بعضی از هنرپروران کاذب را که می بینم، یاد قضیه ای می افتم که عزت الله انتظامی تعریف می کرد: یک گروه تئاتری را از تهران برده بودیم به یکی از شهرهای شمال. رسیدیم و فرود آمدیم در خانه فرماندار. میهمان مان کرد و سر میز ناهار گفت: «چه خوب کردید به شهر ما آمدید. اینجا ما تئاتر نداریم. تئاتر یکی از چیزهای خوب زندگی است، زندگی بدون تئاتر معنایی ندارد. اصلامن معتقدم که زندگی یعنی تئاتر.» همین طور که داشت فسنجان را روی پلویش خالی می کرد، پرسید: «راستی آقا، این تئاتر شما رنگی است یا سیاه وسفید؟» زندگی «گله وار» دوباره جای خود را در زندگی بشر باز کرده است. بشر عصر ماشین، شده است عین بشر عصر حجر. این را می توان دید و حس کرد. با دیدن گله آدم هایی که یکسان و یکنواخت در اتوبوس ها و متروها در حرکتند. در سینما می نشینند، در میدان های مسابقه هورا می کشند، پای تلویزیون ها میخکوب می مانند، آدم یاد قبیله های باستانی می افتد که یکپارچه مجذوب آیین های مرموز بودند. وقتی که در برابر پیام های مشترک واکنشی یکنواخت داشته باشی، وقتی که با آگاهی های مشترک خواب و خیال های یکسانی داشته باشی و بیم و امیدهای مشترک و جمعی، انگار که به عنوان یک فرد نیستی، مهره ای هستی در یک ماشین عظیم و عددی در میان اعداد. چگونه می توانی در این یکسانی عظیم به خود بیندیشی؟ راهی جز راه گله برگزینی بی آنکه انگشت نمای خلایق شده باشی؟

توضیحات : عمران صلاحی زندگی‌نامه‌ خودنوشتش در معرفی خود چنین می‌گوید: «نامم عمران است و فامیلم صلاحی. نام کوچکم را عمویم مراد انتخاب کرده است؛ از قرآن و سوره آل عمران. ترک‌ها به من می‌گویند عیمران و فارس‌ها گاهی با کسره و اکثرا با ضمه صدایم می‌کنند… هم اسفند ۲۵ در تهران متولد شده‌ام؛ چهارراه گمرک امیریه. البته نه وسط چهارراه، ‌اگر چه گفته‌اند خیرالامور اوسطها. و اما زندگی ادبی و هنری من. قدیم‌ترین شعر و نوشته‌ای که از خودم پیدا کرده‌ام، تاریخ پنج‌شنبه ۳۷/۱۱/۳۰ را دارد. برخلاف تصور خواننده، خیلی غم‌انگیز است.» او سپس به خاطره‌ی مرگ خواهرش و سرودن اولین شعرهایش برای او اشاره می‌کند. صلاحی پس از فراغت از تحصیل از دبیرستان وحید (تهران) در سال ۱۳۴۱ به همکاری با روزنامه توفیق پرداخت و همان‌جا با پرویز شاپور آشنا شد. سال ۱۳۴۷ چاپ اولین شعر نیمایی در مجله «خوشه» به سردبیری احمد شاملو را به همراه داشت. در سال ۱۳۴۹ کتاب «طنزآوران امروز ایران» را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد. سپس در سال ۱۳۵۲ به استخدام رادیو درآمد و تا سال ۱۳۷۵ که بازنشسته شد، به این همکاری ادامه داد. او همچنین سال‌ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود. «طنزآوران امروز ایران»، «گریه در آب»، «قطاری در مه»، «ایستگاه بین راه»، «پنجره‌دن داش گلیر و آینا کیمی» (به زبان ترکی)، «حالا حکایت ماست»، «رؤیاهای مرد نیلوفری»، «شاید باور نکنید»، «یک لب و هزار خنده»، «آی نسیم سحری»، «ناگاه یک نگاه»، «ملانصرالدین»، «باران پنهان»، «از گلستان من ببر ورقی»، «هزار و یک آیینه»، «گزینه‌ی اشعار» و «مرا به نام کوچکم صدا بزن» (گزینه‌ی شعرها) از جمله آثار منتشر شده‌ی این شاعر طنزپرداز هستند.

توضیحات : بارها برای اینجانب پیش آمده که در محفلی به محض اینکه م یگویم این مسئله نه « ! چه جالب ، پس یه جوک تعریف کن » : طنز نویسم ، می گویند تنها برای من ، بلکه برای اکثر طنزپردازان بارها و بارها اتفاق افتاده است . علت آن هم مشخص است ، چون عده کثیری از مردم تعریفشان از طنز در ولی به راستی طنز یعنی این ؟! « هر چیز خنده دار » : یک جمله خلاصه می شود فرق بین طنز ، جوک و سایر کلمات مترادف در چیست؟ برای آنکه این مسئله در همین مقدمه کتاب روشن شود ، به طور خلاصه به تعاریف چهار اصطلاح هزل ، فکاهه ، هجو و طنز اشاره ای م یکنم . هزل بیشتر شوخی یا خوشمزگی است به قصد خنده که جنبه شخصی دارد . فکاهه ، همان هزل است که دارای زبان پوشیده تریست و عمومیت بیشتری دارد . در اصل هزل و فکاهه فاقد انتقادند . هجو ، انتقادیست تمسخر آمیز که جنبه شخصی و خصوصی داشته باشد . هجو اگر جنبه عمومی به خود بگیرد و حرفی را که می خواهد بزند در پرده و لفافه بیان کند ، میشود طنز .

توضیحات : ابوالقاسم حالت شاعر، مترجم و محقق توانای معاصر در سال ۱۲۹۸ در تهران به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و تا زمان بازنشستگی در خدمت این سازمان بود. ابوالقاسم حالت در جوانی به فراگیری زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسه پرداخت و از سال ۱۳۱۴ ه. ش به شعر و شاعری روی آورد و به سرایش شعر در قالب کهن و تذکره‌نویسی همت گماشت. دیوان حالت که مشتمل بر قطعات ادبی، مثنوی‌ها، قصاید، غزلیات و رباعیات است، خود نمایانگر عمق دانش ادبی این محقق است. وی از سال ۱۳۱۷ همکاری خود را با مجله معروف فکاهی توفیق آغاز کرد و بحر طویل‌های خود را با امضای هدهد میرزا و اشعارش را با اسامی مستعار خروس لاری، شوخ، فاضل ماب و ابوالعینک به چاپ می‌رساند. حالت در آن سال‌ها با نشریات امید، تهران مصور و پیام ایرانی نیز همکاری داشت و ملک‌الشعرا بهار او را به کنگره نویسندگان ایران دعوت نمود. حالت در زمینه موسیقی اصیل ایرانی نیز فعالیت داشت و سراینده نخستین سرود جمهوری اسلامی بود. وی پس از انقلاب اسلامی نیز علیرغم کهولت سن مدت زمانی نسبتاً طولانی با مجله گل آقا همکاری کرد. از ابوالقاسم حالت آثار ادبی و فرهنگی فراوانی در زمینه‌های طنز، شعر، ادبیات و ترجمه باقی مانده‌است. وی در سوم آبان سال ۱۳۷۱ بر اثر سکته قلبی درگذشت. این کتاب در سال ۱۳۵۷ چاپ و منتشر شده بود.

توضیحات : این کتاب شامل صدها آیا میدانستید علمی  و جذاب در ۶۳ صفحه بوده که میتواند تا ساعتها شما را سرگرم کند.

کلیه این کنسول‌های دارای زیر مجموعه می‌باشند که به ترتیب:  شرکت سازنده و تاریخ انتشار،مشخصات سخت افزاری، مدل های مختلف کنسول ، تفاوت مدل ها،  نرم افزار های موجود،  امکانات اینترنتی،  ویژگی های مالتی مدیا،  روش اجرا، لوازم جانبی،  آمار فروش کنسول،  آمار فروش بازی ها، بازی های انحصاری، نقد کلی کنسول و آینده کنسول

توضیحات : از سالها قبل قصد داشتم نوشتاری که هم اکنون در پیش رو دارید را به رشته تحریر درآورده و به عبارتی تهیه وتنظیم نمایم ولی این امر محقق نمی شد تا اینکه این بار با استعانت از خداوند منان و تشویق دوستان دست به کار شده و بالاخره حاصل نکته برداری از کُتبی که ازسال ۷۴ به بعد درچهار دفتر یادداشت کرده بودم مجموعه حاضر میباشد که انشاء الله با توجه به محتوای کتاب که بصورت متنوع و رنگارنگ میباشد و خود نیز معتقد میباشم جوانان همیشه از تنوع و تیتر وار بودن جملات استقبال می کنند امیدوارم مورد توجه ایشان قرار گیرد.

توضیحات :  کتاب زنبورک مجموعه ای از اطلاعات عمومی، سرگرمی های طنز، چیستان و لطیفه برای علاقه مندان به این آثار می باشد زنبورک می تواند ساعت ها شما را به خود مشغول کند

توضیحات : بازیهای محلی از دیدگاه مردمشناسی و جامعه شناسی و همچنین دیدگاه میراث فرهنگی اهمیتی بسزا دارند. حتی تشابه بسیاری از بازیها با بازیهای اقوام همسایه می تواند نشانگر ارتباطات پیوسته و دیرپای مردمی باشد. چگونه این بازیها بوجود آمدند؟ بی تردید نیاز آنان به تحرک و هیجان در این میان نقش مهمی را ایفا می کند. انسانها در طول تاریخ این بازیها را آفریده و گسترش داده اند. آذربایجان نیز مانند جاهای دنیا صاحب گنجینه ای از بازیهای محلی است. این بازی ها توانسته اند تا زمان ما هیجان، تحرک و نشاط را در وجود اجرا کنندگانشان بیافرینند. این کتاب در سال ۸۷ چاپ و منتشر شده و هم اکنون توسط آقای پرویز زارع شاهمرسی جهت انتشار الکترونیک در اختیار سایت پارس بوک قرار گرفته است. محتوای کتاب شامل توضیحات درباره بازیهای محلی رایج و متروک آذربایجان با ذکر اصطلاحات و قواعد میباشد.

توضیحات : ریشه ساخت جوک‌های موسوم به په‌نه‌په در فضای مجازی اعم از ایمیل‌ها و شبکه‌های اجتماعی به ذوق طنزگونه یکی از کاربران قدیمی اینترنت بر میگردد . وی که علاقه زیادی به طنزپردازی دارد، پس از جوک‌های موسوم به «مملکته داریم؟» و «فک و فامیله داریم؟» این عنوان را باب کرد. در واقع هدف وی مرسوم کردن این تکیه کلام نبود اما با دهن به دهن شدن آن امروزه فراگیر شده است. تفاوت عمده جوک‌های «مملکته داریم؟» با «پـَـ نـَـ پـَـ» در این است که اولی، به مصادیق «عینی» یا واقعی رخدادها می‌پردازد که البته از نگاهی، جنبه طنزگونه به خود می‌گیرند اما گروه دوم، لطیفه‌ها یا جوک‌هایی هستند که با هدف خنداندن مخاطب «ساخته» می‌شوند و خصلت عینی یا واقعی ندارند. کسانی که به شیوه په‌نه‌په سؤال‌های روزمره را پاسخ می‌دهند، ضمن خنداندن مخاطب، او را به‌طور جدی به این فکر فرو می‌برند که به راستی در ارتباطات شفاهی و حین گفت‌وگو، چرا سؤالاتی از این دست میان افراد رد و بدل می‌شود که پاسخ آنها چنان آشکار است که اصل پرسش را زیر سؤال می‌برد و حتی آن را به مسخرگی می‌گیرد. مثلا وی در پاسخ به سوالی که معمولا وقتی کسی به مکانی وارد میشود و به او میگویند : ” إه ه ه .. اومدی؟” جواب میداد : نه هنوز نیومدم.. توی راهم .. ۵ دقیقه دیگه میرسم ..

توضیحات :  په‌نه‌په، پ ن پ یا پـَ نـَ پـَ به معنای پس نه پس نوعی طنز یا لطیفه است که اخیراً در وب‌گاه‌ها مرسوم شده‌است. په‌نه‌په اغلب در یک فضای گفت‌وگوی دو نفره اتّفاق می‌افتد، نفر اول پرسشی بدیهی را مطرح می‌کند و نفر دوم، با قرار دادن عبارت پـَ نـَ پـَ در ابتدای پاسخش، طوری پاسخ می‌دهد که فضایی طنزگونه ایجاد می‌کند. پـَ نـَ پـَ کوتاه شدهٔ پس نه پس است. به تازگی گونهٔ تصویری آن نیز در اینترنت رواج یافته است.

توضیحات :  زرینه و سیمینه عنوان کتابی شامل چیستان های کردی همراه با پاسخ آن هاست که در کرمانشاه و ایلام رواج دارند و بیشتر جزیی از ادبیات فولکلور این مردمانند. عباس جلیلیان نویسنده ی ارجمند کرماشان آن ها را گردآوری و منتشر کرده است