توضیحات : «عدم خشونت شیوۀ افراد ضعیف نیست، بلکه در واقع فراخوانی ست برای نشان دادن نوعی قدرت نامعمول؛ حرکتی نیست به معنای عقب کشیدن و خودداری از هر گونه حرکتی، بلکه به کار گرفتن نیرویی مثبت است.» در این کتاب او قدم به قدم راهی را نشان می دهد تا از طریق آن، و به طور خلاق برای روبه رو شدن با هر گونه مشکل و نیز ایجاد جنبش های دگرگون ساز که قادر به بازسازی بنیان جامعه هستند، از خشونت پرهیزی بهره ببریم. نیگلر از برخی از اشتباهات تاکتیکی خاص پرده برمی دارد که جنبش های خشونت پرهیز و شکست خورده مرتکب شده اند؛ مثل تظاهرات میدان تیان آمن و تظاهرات اشغالگر (نظیر جنبش اشغال وال استریت). همچنین از نمونه های موفق جنبش های خشونت پرهیز هم نمونه هایی مطرح می کند. او نشان می دهد که خشونت پرهیزی چیزی ورای یک تاکتیک است: شیوه ای برای زندگی ست که به همۀ جنبه های هستی ما غنای خاصی می بخشد.
توضیحات : در اکتبر سال ۱۹۷۲ یکی از عمیق ترین انقلابهای تاریخ در روسیه رخ داد. اما ظرف مدت ده سال پس از آن، یک ضدانقلاب سیاسی را یک قشر صاحب امتیاز در شوروی داشت تثبیت میکرد. ژوزف استالین نماد آن قشر بود. این اثر یک بررسی بنیادین از دولت کارگریی است که انقلاب اکتبر بوجود آورد و زوال آن انقلاب ریشههای فروپاشی بوروکراسی شوروی و درگیریهای فزاینده در درون و بین جمهوریهای شوروی سابق در این کتاب تشریح میشوند. همچنین تحلیلی که در این نوشته ارایه شده کمکی است به فهم تضادها و دینامیسم درونی انقلابهایی از قماش انقلاب اکتبر. این کتاب بیش از هفتاد سال پیش نوشته شده و اکنون جزو یکی از آثار کلاسیک ادبیات سیاسی جهان است.
توضیحات : انقلاب سفید یا انقلاب شاه و مردم نام یک سلسله تغییرات اقتصادی و اجتماعی شامل اصول نوزدهگانه است که در دورهٔ سلطنت محمدرضا شاه پهلوی و با یاری نخست وزیران وقت علی امینی، اسدالله علم، حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا در ایران به تحقق پیوست. انقلاب سفید در مرحلهٔ نخست، پیشنهادی شامل شش اصل بود که محمدرضا پهلوی در کنگرهٔ ملی کشاورزان در تهران و در تاریخ ۲۱ دی ماه ۱۳۴۱ خورشیدی خبر اصلاحات و همهپرسی را برای پذیرش یا ردّ آن به کشاورزان و عموم مردم ارائه داد. پس از آن و در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۴۱ عموم مردم نیز در یک همهپرسی سراسری، به اصلاحات رای مثبت دادند. شاه این اصلاحات را انقلاب سفید نامید زیرا انقلابی مسالمتآمیز و بدون خونریزی بود.
توضیحات : به سوی تمدن بزرگ عنوانی است که محمدرضا شاه پهلوی در نوروز سال ۱۳۵۵ از آن برای اشاره به پیشرفتهای جاری و برنامههای آینده ایران استفاده کرد و برنامهها و آرمانهای خود را برای ایران و مردم ایران در کتاب به سوی تمدن بزرگ تصویر کرد. این مقاله با استفاده از این کتاب که در سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی به چاپ رسید نوشته شده است. در گفتمان تمدن بزرگ، شاه علاوه بر توصیف پیشرفتهای کشور در طول ۱۵ سال پس از انقلاب سفید، به بیان چشمانداز خود برای تبدیل ایران از یک کشور عقبمانده به یک کشور پیشرفته پرداخت که با اجرای برنامه عمرانی ششم درهای تمدن بزرگ برای ایرانیان گشوده خواهد شد.