احمد شاه قاجار

توضیحات : میزرا حسین خان سپهسالار قزوینی فرزند میرزا نبی خان، متولد سال ۱۲۴۳ ه.ق، از زمامداران کاردار و تجددخواه و تحصیلکرده و باایمان دوران قاجاریه است. او در آغاز خدمت نماینده بازرگانی و سپس کنسول ایران در بمبئی بود. در سال ۱۲۷۱ ق به مقام سرکنسولی ایران در تفلیس و در سال ۱۲۷۵ به سمت وزیر مختار ایران در دربار عثمانی برگزیده شد و لقب مشیرالدوله گرفت و در سال ۱۲۸۵ به مقام سفارت کبری ارتقا یافت. او آبرومندترین سفیر ایران در دربار عثمانی بود و حیثیت سیاسی ایران و اتباع مقیم عثمانی را افزود.

درباره سپهسالار و تمایل او به سیاست انگلستان و کارهای وی در کتابهای مختلف مطلب ها نوشته شده و درباره او داوریهای گوناگون رفته است. برخی از تاریخ نویسان شایستگی و تجدد و وطن خواهی او را ستوده و به نیکی از وی یاد کرده اند، برخی دیگر او را از دوستان وفادار انگلیس ها دانسته و اتهاماتی نیز بر وی بسته اند ولی بدیهی است نقل قول بدخواهانه چند نویسنده ایرانی یا خارجی نمی تواند میزان داوری قطعی باشد.خاصه نسبت به کسی که درمیان زمامداران عصر قاجاریه شخصیتی ممتاز و جایگاهی برتر دارد و در کارهای او حرکت و جهش و روشنفکری دیده می شود…

توضیحات :  در این کتاب, زندگی احمد شاه قاجار ـ آخرین پادشاه قاجار ـ با اشاره به رخدادهای سیاسی دوره سلطنت وی بازگو می‌شود . مولف در این سرگذشت نامه کوشیده است با استناد به مدارک معتبر تاریخی, تصویر واقعی احمد شاه را آشکار سازد . وی در مقدمه اذعان می‌دارد’: عجب‌تر این که زندگانی خصوصی و سیاسی سلطان احمد شاه با آن که بیش از همه سلاطین قاجار و شاید استثنائا عمال داخلی به صورت معکوس جلوه کرده و بهانه‌ای برای ایجاد احساسات بر ضد سلطان احمد شاه به دست همان عوامل داد . مطالب این کتاب ابتدا بصورت سلسله مقالاتی در روزنامه فردا انتشار یافت. در دوران آزادی نسبی بوجود آمده پس از شهریور بیست، بسیاری از کتب تاریخ معاصر و نوشته‌های کشته شدگان دوران دیکتاتوری رضاشاه، مجال انتشار یافتند. مقالات روزنامه فردا نیز در همین دوران، با اضافاتی توسط کتابفروشی علمی چاپ و منتشر شد. نکته جالبی که در مورد این کتاب وجود دارد این است که در آن برای اولین بار متن کامل قرارداد ۱۹۱۹ منتشر شد. در سالهای ملی شدن نفت ایران، با مراجعه به آرشیو وزارت امور خارجه وقت، ملاحظه گردید که هیچ نسخه‌ای از این قرارداد در آرشیو این وزارتخانه وجود ندارد و لذا به ناچار، یک نسخه از همین کتاب که حاوی متن قرارداد مزبور است، توسط دکتر محمد مصدق به شورای امنیت سازمان ملل متحد تقدیم و به عنوان سند دخالت انگلستان در امور داخلی ایران ثبت گردید.