زهرا باقری شاد

توضیحات :    من با كسانی آشـنا شدم كه در آغاز می‌خواستم روايتشان كنم اما خيلی زود دريافتم كه آنها خود می‌توانند راوی قصه‌هايشان باشند و تنها كاری كه از من برمی‌آيد «شنيدن» اسـت! مـن بـا كسانی روبرو شدم كه هزاران بار بهتـر و رسـاتر از مـن می‌توانسـتند از رنج زنان بلوچ و دلنگرانی كودكان عرب در ایران بنویسند. من با كسانی روبرو شدم كه «سوژه»ی داستانها و گزارشهای من نبودند، بلكه راوی پرقدرت تجربه‌ی زيسته‌ی خودشان بودند. ما باهم، خواندن و ياد گرفتن را شروع كرديم. در يک گروه بسـته دربـاره‌ی ضرورت نوشـتن و حرف آمدن گپ زديم، درباره‌ی تقاطع ستم‌ها و تبعيض‌ها خوانديم، از ادبيات سلطه حرف زديم و نوشتيم و نوشتيم و نوشتيم. از يادداشتهای كوتاه منتشرشـده در یک صـفحه‌ی اينستاگرامی بـه داسـتان‌هـا و روايتهای بلند و گزارشهای مفصل‌تر رسيديم؛ به آنچه در اين مجموعه می‌خوانيد.