شعر نیمایی

توضیحات : عمران صلاحی زندگی‌نامه‌ خودنوشتش در معرفی خود چنین می‌گوید: «نامم عمران است و فامیلم صلاحی. نام کوچکم را عمویم مراد انتخاب کرده است؛ از قرآن و سوره آل عمران. ترک‌ها به من می‌گویند عیمران و فارس‌ها گاهی با کسره و اکثرا با ضمه صدایم می‌کنند… هم اسفند ۲۵ در تهران متولد شده‌ام؛ چهارراه گمرک امیریه. البته نه وسط چهارراه، ‌اگر چه گفته‌اند خیرالامور اوسطها. و اما زندگی ادبی و هنری من. قدیم‌ترین شعر و نوشته‌ای که از خودم پیدا کرده‌ام، تاریخ پنج‌شنبه ۳۷/۱۱/۳۰ را دارد. برخلاف تصور خواننده، خیلی غم‌انگیز است.» او سپس به خاطره‌ی مرگ خواهرش و سرودن اولین شعرهایش برای او اشاره می‌کند. صلاحی پس از فراغت از تحصیل از دبیرستان وحید (تهران) در سال ۱۳۴۱ به همکاری با روزنامه توفیق پرداخت و همان‌جا با پرویز شاپور آشنا شد. سال ۱۳۴۷ چاپ اولین شعر نیمایی در مجله «خوشه» به سردبیری احمد شاملو را به همراه داشت. در سال ۱۳۴۹ کتاب «طنزآوران امروز ایران» را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد. سپس در سال ۱۳۵۲ به استخدام رادیو درآمد و تا سال ۱۳۷۵ که بازنشسته شد، به این همکاری ادامه داد. او همچنین سال‌ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود. «طنزآوران امروز ایران»، «گریه در آب»، «قطاری در مه»، «ایستگاه بین راه»، «پنجره‌دن داش گلیر و آینا کیمی» (به زبان ترکی)، «حالا حکایت ماست»، «رؤیاهای مرد نیلوفری»، «شاید باور نکنید»، «یک لب و هزار خنده»، «آی نسیم سحری»، «ناگاه یک نگاه»، «ملانصرالدین»، «باران پنهان»، «از گلستان من ببر ورقی»، «هزار و یک آیینه»، «گزینه‌ی اشعار» و «مرا به نام کوچکم صدا بزن» (گزینه‌ی شعرها) از جمله آثار منتشر شده‌ی این شاعر طنزپرداز هستند.

توضیحات :  فروغ‌الزمان فرخزاد شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ با مجموعه‌های اسیر، دیوار و عصیان در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه تولدی دیگر تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید.

توضیحات : سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده‌است. وی در تبریز به‌ دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرهالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند. مهم‌ترین اثر شهریار منظومه حیدربابایه سلام ( سلام به حیدربابا ) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌ شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۳۰ زبان زنده دنیا ترجه شده است. شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به علی ای همای رحمت و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌ است.

توضیحات : برگزیده رباعیات نوشته امیر لالایی

آنکه خوانمش نیست بجز حضرت دوست

دنیا به جمــــال حضــرت دوست نکوست

گــر شـــود جــدای استخوانـــم از پوسـت

گر خاک شـــوم ذره شــوم جلـــوه اوست

ایــوان فلک نقــش و نگــاری دارد

هر منظومه عظـــم به کاری دارد

وین خط زمــان روزشماری دارد

بی شک همــه آفریدگــــــاری دارد

هر دم دل مــن هـــوای کــوی تو کنـد

راضی به رضای خلق و خوی تو کند

هر جا نگرم عکس تو در قاب وجــود

دل را سببــــی که جستجـــوی تو کنــد

توضیحات :   سال ها به خواندن و سرودن اشعاری که در قالب نیمایی یا سپید سروده می شد، میل و رقبت چندانی نشان نمی دادم ، اما با گذر زمان دانستم که تمام حرف دل را با غزل نمی توان زد و هر از چند گاهی دلتنگی هایم را خوب یا بد، تنها در قالب سپید و نیمایی می توانم روی کاغذ بیاورم. این پانزده شعر بخش کوچکی از دل نوشته های شبانۀ من است… همین کلمات است که مونس دلتنگی من می شوند،همین کلمات است که شادیِ روزهای وصال را دو چندان میکنند و همین کلمات است که شبهای هجران را به کنار من نشسته اند…

توضیحات :  احمد شاملو ( زاده ۲۱ آذر ۱۳۰۴  ) در تهران و خانهٔ شمارهٔ ۱۳۴ خیابان صفی‌علیشاه – درگذشته ۲ مرداد ۱۳۷۹( فردیس کرج ) شاعر، نویسنده، فرهنگ‌نویس، ادیب، مترجم ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. آرامگاه او در امامزاده طاهر کرج واقع است. تخلص او در شعر الف. بامداد بود. شهرت اصلی شاملو به خاطر شعرهای اوست که شامل اشعار نو و برخی قالب‌های کهن نظیر قصیده و نیز ترانه‌های عامیانه‌است. شاملو تحت تأثیر نیما یوشیج، به شعر نو ( که بعدها شعر نیمایی هم نامیده شد ) روی آورد،اما برای اولین بار درشعر «تا شکوفهٔ سرخ یک پیراهن» که در سال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به‌صورت پیشرو سبک جدیدی را در شعر معاصر فارسی گسترش داد. از این سبک به شعر سپید یا شعر منثور یا شعر شاملویی یاد کرده‌اند. بعضی از منتقدان ادبی او را تنها شاعر موفق در زمینه شعر منثور می‌دانند. شاملو علاوه بر شعر، کارهای تحقیق و ترجمه شناخته ‌شده‌ای دارد. مجموعه کتاب کوچه او بزرگ‌ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامیانه مردم ایران می‌باشد. آثار وی به زبان‌های: سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی و ترکی ترجمه شده‌است.