توضیحات : جنگهای صلیبی به سلسلهای از جنگهای مذهبی گفته میشود که به دعوت پاپ توسط شاهان و نجبای اروپایی داوطلب برای بازپسگیری سرزمینهای مقدس از دست مسلمانان برافروخته شد. صلیبیان از همه جای اروپای غربی در جنگهایی مجزا بین سالهای ۱۰۹۵ تا ۱۲۹۱م/ ۴۸۸ تا ۶۹۰ ق (۱۹۶ سال شمسی) شرکت داشتند. جنگهای مشابهی نیز در شبهجزیره ایبری و شرق اروپا تا قرن ۱۵ میلادی (۱۰۹۵ تا ۱۵۰۰ حدود ۴۰۰ سال) برپا بود. مبارزان صلیبی یا به اختصار صلیبیان، مسیحیان کاتولیکی بودند که علیه مسلمانان و مسیحیان ارتدوکس در قلمرو روم شرقی و در ابعاد کوچکتر با اسلاوها و بالتهای پگان، مغولها، و خوارج مسیحی میجنگیدند؛ گرچه در بازههایی مسیحیان ارتدوکس با آنها متحد شده، علیه مسلمانان میجنگیدند. صلیبیان، توسط پاپ مورد تکریم قرار گرفته و آمرزیده میشدند.
توضیحات : ایرانیان مردمانی از نژاد آریا بودند. در ادوار باستانی ایران،در هر دورهای ایرانیان دین و آیینی خاصی داشتند از جمله اینها و آیینهایی که هر دورهای ایرانیان صاحب دینی بودند از جمله دینها و آیینهایی که ایرانیان از همان ابتدا در بین خود حفظ کردند آیین «مهر پرستی» یا «خورشید پرستی» بود که به آن «میترائیسم» هم گفته میشود. آریاییها قبل از آمدن به خلافت ایران نیز این دین را داشتند. برای همین این آیین بین ایرانیان و هندیان و آریاییهایی که در اروپا ساکن شدند آیین مشترک بود و این اشتراک را میتوان در آثار دینی این اقوام ساکن در نقاط مختلف مشاهده کرد. آیین میترائیسم در ایران تا زمان ظهور «زرتشت» و دین زرتشتی، آیین همگانی بود و بعد از اینکه این آیین در غرب ایران رواج یافت و اروپائیان که در این ناحیه با ایران تماس داشتند،با این آیین آشنا شدند و از طریق سر بازان و مردمان این نواحی، آیین میترائیسم به شرق اروپا راه یافت و تا زمان ظهور مسیحیت دین غالب اروپائیان بود،اما پس از گسترش مسیحیت در اروپا، میترائیسم از اروپا رخت بر بست، اما بر خلاف ایران، میترائیسم تأثیر بسزایی در دین مسیح و آداب و رسوم آن از خود به جای گذاشت تا آن جایی که بسیاری از مراسم مسیحیان ریشه در آیین میترائیسم داشته و باقی مانده آن است. میترائیسم در ایران و سایر ادیان جهانی تأثیر گذار بوده که از جمله آثار آن میتوان به نشانههای فراوان این آیین در آثار باستانی به جا مانده از دورانهای مختلف اشاره کرد.