توضیحات : همه می دانیم که مولوی پس از رویارویی با شمس تبریزی “مولوی” شد و هر چه بعدا پیش آمده، در این ملاقات فوق العاده استثنائی، عجیب، و بینظیر ریشه داشته است. شاید به بیان ساده و مجمل بتوانیم بگوئیم که مولوی تا پیش از ملاقات با شمس، یک “غزالی” بود. اما ملاقات او با شمس تبریزی یک ملاقات بسیار استثنائی بود و ما فقط از لابلای اشارات مجمل و مبهم مولوی میتوانیم درباره آن واقعه که تحولی عظیم در شخصیت وی پدید آورد، اطلاعاتی مختصر بدست آوریم. مولوی از این تحول شخصیت اگر سخن مستقیمی گفته باشد، همین است که شمس گوهری به نام “عاشقی” را به او هدیه کرد و پس از آن بود که وی با شخصیت عاشق و طراوت آفرین و تازه ای که یافت آن آثار جاودان را پدید آورد. چیزی که در آثار مولوی موج میزند، نو بودن سخنان اوست. شما هیچ گاه از ورود در آثار مولوی ملول نمیشوید. … سخنانش هیچ گاه کهنگی و ملال انگیزی سخن دیگران را پیدا نمیکنید. کتاب او را بارها و بارها میتوان خواند و هر بار بهره های تازه برد و آب لطف تازه ای بر سر و روی روان خود زد …..