محمد نظری گندشمین

توضیحات : مطالعات علمی نشان داده‌اند محرک‌های ذهنی در حین مطالعه فعال می‌شوند و می‌توانند پیشرفت کنند؛ از آلزایمر جلوگیری می‌کند و زوال عقل را به تأخیر می‌اندازد. مغز هم مانند بدن نیاز به ورزش کردن و فعالیت دارد تا بتواند در سالیان پیری به خوبی کارکرد خود را حفظ نماید. از این رو است که توصیه شده تا می‌توان باید مطالعه کرد و مرتب این کار را انجام داد. مطالعه کردن کارکردی مشابه با شطرنج بازی کردن و یا حل یک پازل دارد.  مطالعه می‌تواند باعث شود تا بخشی از هوش انسان تقویت شود. مطالعه تخیل را تقویت کرده و موجب می‌شود برخلاف تلویزیون و رسانه‌های دیداری دیگر، بخشی از کارکرد مغز که به جزئیات می‌پردازد قوی‌تر گردد. مطالعه در کاهش استرس و اضطراب موثر است. مهم نیست چقدر مضطرب باشید یا فضای کاری پر تنشی را تجربه کنید. وقتی یک صفحه از یک کتاب خوب را جلوی خود می‌گذارید و شروع به خواندن می‌کنید همه آن‌ها رنگ می‌بازند و به تمدد اعصاب می‌انجامد.  گفتن ندارد که وقتی مطالعه می‌کنیم همواره و منظم مشغول یادگیری هستیم و اطلاعات ما بیشتر می‌شود. این اطلاعات می‌تواند منجر به افزایش دانش شود و اگر این خواندن آگاهانه صورت گیرد، منجر به افزایش خرد شخص می‌گردد.

توضیحات :   ترس از تغییرات همواره مانع از پیشرفت انسان شده است. حتماً شما این جمله معروف را شنیده اید “اگر نمی ترسیدی چه می‌کردی؟” که اغلب اینگونه به این سوال پاسخ می‌دهند «به جلو حرکت می‌کردم (به سوی موفقیت)». به همین دلیل است که عده اندکی به دلیل اختراع و یا کشف چیزی و یا موفقیت در کاری معروف شده اند. شجاعت، جسارت و پشتکار آن‌ها، باعث شد تا به موفقیت دست یابند نه نام‌شان و یا موقعیت اجتماعی‌شان. آن‌ها به موقع تغییرات را پذیرفتند و هرگز از شکست نترسیدند. روزی با دوستم در مورد پشتکار و موفقیت در کار صحبت می‌کردیم من از ادیسون گفتم. به او گفتم: «ادیسون دوهزار نوع فلز و آلیاژ را مورد آزمایش قرار داد تا بالاخره موفق شد لامپ را بسازد.» می‌خواهید بدانید او چه جوابی داد او گفت: «او ادیسون بود.» ادیسون فقط به یک دلیل موفق شد “او خود را باور داشت”.

توضیحات :   کتاب به سوی موفقیت نوشته محمد نظری گندشمین راهکارهایی ارائه می‌دهد، که می‌تواند به شما کمک کند تا بعد از شکست، راحت‌تر به سمت موفقیت حرکت کنید. بعضی از ما فکر می‌کنیم که واژه «شکست» متضاد کلمه «موفقیت» است. به عبارت دیگر «شکست» را به صورت «عدم موفقیت» و پایان تلاش تعریف می‌کنیم. این طرز فکر عوارض جبران ناپذیری دارد. شاید الان که دارید این نوشته را می‌خوانید به نظرتان بدیهی بیاید که شکست یعنی قدم اول برای کسب موفقیت، اما بسیاری از ما وقتی شکست می‌خوریم، نمی‌توانیم آن را بپذیریم و آن را دست مایه موفقیت‌های بعدی‌مان کنیم. شاید دیده‌اید که پدر و مادر وقتی چیز تازه‌ای به کودک خود یاد می‌دهند با هر بار شکست، سعی می‌کنند او را دلگرم کنند. کودکشان را تشویق می‌کنند تا دوباره و چند باره آن کار را انجام دهد. آن‌ها خوب می‌دانند که کودک، رفته رفته در مسیر موفقیت قرار خواهد گرفت اما آیا همین افراد هنگامی که خودشان هم با شکست مواجه می‌شوند، همین رویه را در پیش می‌گیرند؟ شکست می‌تواند پلی به سوی موفقیت باشد.

توضیحات : برای خلق موفقیت و پیروزی در زندگی خودمان، نیاز داریم برخی چیزها را برای خودمان ممنوع کنیم، مثل پرهیز غذایی برای کسی که می خواهد به وزن ایده آل برسد یا پرهیزهایی که برای رسیدن و دست یافتن به سلامتی جسمی و سلامتی روانی خودمان توسط پزشک توصیه می شود. ممنوعات (نباید ها) به اندازه باید ها در زندگی، نقش مثبت بازی می کنند و ما را در خلق موفقیت و دستیابی به خواسته هایمان کمک ویاری می کنند. درواقع ما وقتی ممنوعات را رعایت می کنیم، سعی داریم منفذ و نقاط ضعف خودمان را برطرف کنیم و با مقابله مثبت با چیزهایی که بر علیه ما فعالیت می کنند، اهداف و خواسته های خودمان را محقق سازیم. ممنوعات باعث می شود تا در سلامتی جسمی و سلامتی روانی خودمان کوشا باشیم، مثل همه ممنوعات راهنمایی و رانندگی که رعایت آنها با عث می شود نه تنها رانندگی ایمن و لذتبخش داشته باشیم، بلکه در حفظ جان و مال و سلامتی خود و هم نوعان خودمان بکوشیم. در این شکی نکنیم که هر گونه خوبی و بدی که در حق خودمان بکنیم، تنها محدود به خودمان نمی شود بلکه به دیگران نزدیک ودور هم تأثیرگذار است، چون هیچکسی به صورت منفرد وجدا از دیگران یا اجتماع نیست، بلکه انسانها مثل حلقه های یک زنجیر بزرگ و نامرئی هستند که به هم وابستگی روانی و وابستگی جسمانی دارند و با هر جنبشی که در این زنجیر به وجود آید، همه را کم و بیش تحت تأثیر قرار می دهد.

توضیحات : کاش به اندازه علف های هرز ، مصرّ و پشتکار ( و حتّی مفید ) باشم و هیچ عاملی نتواند مانع رشد و رویش من شود و آن قدر قوی و مقاوم و پابرجا باشم تا عواملی که می خواهند مانع سر راه رشد و تلاش من شوند ، نا امید و مستأصل شوند و دست از سرم بردارند و بدانند که من قصد ندارم ، تسلیمِ هیچ عامل درونی ( شخصی ) و بیرونی ( اجتماعی ) شوم. آری طبیعت ، منبع الهام رشد و شکوفایی و مقاومت من و توست.