توضیحات :  انسان مدرن همه چیز را کنترل می کند و به تسخیر خود در ‌آورده است، آسمان ، آب و هوا، رویش گیاهان و… اما متاسفانه در این میان که همه چیز را مدیریت و کنترل می‌کنیم ، مهم ترین و محوری ترین مورد را به حال خود رها کرده ایم و آن چیزی نیست جز خودمان.

ما اصول مدون و دستور العمل ها و استاندارد های مهمی در علم مدیریت داریم که متاسفانه همه ی آنها برای مدیریت بیرون است نه درون انسان.همه چیز از درون ما شروع می‌شود و  بیرون را تغییر می‌دهد.

ما آموخته ایم چطور بهره وری سیستم ها را افزایش دهیم اما آیا آموخته ایم چطور بهره وری خودمان را در بالاترین سطح نگاه داریم و بیشترین استفاده و راندمان را از خودمان بگیریم؟ به طور کلی وجود ما شامل دو بعد جسمی و معنوی می شود که بعد جسمی متاثر از بعد معنوی ماست . حتی با وجود معلولیت بازهم این درون ماست که تعیین میکند چگونه در اجتماع ظاهر شویم و چه جایگاهی برای خودمان فراهم کنیم.

نهایت هدف انسان از زندگی خوش‌بختی است و به راستی خوشبختی چیست؟ آیا ما خوشبخت هستیم؟ آیا در مسیر خوشبختی گام برمی‌داریم؟