توضیحات :  این کتاب حاوی حق‌جویی‌ها، حق‌گویی‌ها و مبارزه‌طلبی‌های ایرانیان و علویان است و اقدامات و فعالیّت‌های سرّی و زیرزمینی بی‌وقفه دامنه‌دار علویان و ایرانیان ضدّ عمّال عباسی در ایران به ویژه در نقاط کوهستانی شمال و شمال شرق ایران در قرن‌های نخستین اسلامی که درخور توجّه و تعمّق تاریخی بوده را به تفصیل در این کتاب مورد تحقیق قرار گرفته است. همان‌طورکه از نام کتاب هم استفاده می‌شود این کتاب هم به فعالیّت‌های فکری و آرا و عقاید شیعیان زیدیه از جمله مفهوم امامت، ‌امام، خلافت، بازگشت امام موعود،a قدر و آزادی عمل انسان،‌ بداء و عصمت پیشوایان پرداخته است. در بخش دیگر هم به فعالیّت‌های سیاسی علویان زیدی و قیام‌های متعدد آنها از جمله قیام زیدبن علی و فرزندش یحیی بن زید، داعی کبیر (حسن بن زیدی علوی)، ناصر کبیر و … اشاره کرده است. این قیام‌ها از قرن دوم هجری آغاز شده و تا زمان حکومت صفویان (که شیعیان زیدی ایران کم‌کم همه شیعه اثناعشری شدند) ادامه دارد.

توضیحات : در این کتاب که هدف آن شرح باستانی و تاریخ و تمدن ایرانی است ، از لحاظ جغرافیایی، از حدود غربی نجد ایران- جز به ندرت – بحث نخواهد شد. در نظر جغرافی دانان، نجد مذکور در مشرق به کوههایی که سند را احاطه کرده اند پایان می یابد، اما این بخش شرقی همیشه جزو شاهنشاهی پارس نبوده است. بدین وجه، خواننده در این کتاب از گذشته مادها و پارسیان ، مخصوصا قوام اخیر که نخستین شاهنشاهی را تشکیل دادند و معرف مهمترین قسمت این شعبه از ملل آریایی- یعنی ایرانیان بودند، آگاه خواهد شد.

توضیحات :   خاطرات تاج‏ السلطنه، دختر ناصرالدین شاه و توران‏ السلطنه که در ۱۳۰۱ ه. ق ( ١٨٨۴ م) زاده شد، از سودمندترین و مهم‏ ترین زندگى‏ نامه‏ هاى بازمانده از روزگار قاجاریان است. خاطرات وى، سرگذشت او را از آغاز زندگى تا هنگام جدایى ‏اش از شوهر خود در برمى‏ گیرد. او این خاطرات را به درخواست معلم و پسرعمویش، به‏گمان در  ١٩٢۴  نوشت و در آنها، از رویدادهاى بیرون و درون کاخ پدرش گزارش داد.

ویژگى‏ هاى نثرى این کتاب را چنین مى‏توان برشمرد: تصویرسازى و توصیف منظره‏ ها؛ کنج‏کاوى درباره حالات و خصال و ویژگى‏ هاى شخصیت‏ ها؛ بافتمان دستورى ناساگار برخى از جمله ‏هاى آن با نثر رایج در آن روزگار. به هر روى، تأثیرپذیرى نویسنده از داستان‏ ها (رمان‏ ها) و قصه‏ هاى فرنگى به زبان اصلى یا با ترجمه فارسى، در نثر وى آشکارا رخ مى‏ نماید؛ چنان‏که خاطرات او را نه گزارشى به سبک نویسندگان روزنامه‏ ها، که داستان تاریخى بلندى درباره روزگار زندگى وى باید خواند. این کتاب به چند دلیل مهم است: نویسنده خاطرات که خود دختر شاه دوران و از زنان دربار و پردگیان حرم سلطنت و دارنده جایگاهى بلند در آن‏ جا بود و درون‏مایه تاریخى آن. نویسنده به دلیل آسودگى از گزندهاى سیاسى و اجتماعى، در سنجش با دیگران از آزادى بیش‏ترى در سخن گفتن درباره روى‏دادها برخوردار بوده است. این اثر هم‏چنین، نمونه‏ اى گویا از برخورد مظاهر مدنیت و فرهنگ شرق و غرب در آن دوره و گزارنده حالات و تأثیرات و پى‏آمدهاى آن در طبقات زبرین جامعه و رسانه‏اى درباره آداب و آیین‏ هاى خاتون‏ هاى حرم به شمار مى‏رود. آرا و عقاید نویسنده در این کتاب، گستره فراوان اطلاعات او را نشان مى دهد. وى از مشروطیت، حقوق زنان، آزادى، مساوات و قانون در این اثر دفاع کرده است.

توضیحات : موضوع این کتاب، عبارت است از بررسی ایران ساسانی در آستانه‌ی سقوط کامل این خاندان؛ یعنی، از هرمزد چهارم تا دوران بر تخت نشستن یزدگرد سوم. دوران مورد بررسی، از آن رو بیش‌تر شایان توجه است که بلافاصله پس از اصلاحات خسرو اول، انوشیروان، و رویدادهایی آغاز می‌شود که در دوران جانشینان او رخ داد و تا اندازه‌ی زیادی پی‌آمد این اصلاحات بود.

توضیحات : تاریخ آل مظفر، نوشته محمود کتبى، به اهتمام عبدالحسین نوایى‏ این اثر را از تاریخ‏هاى محلى مهم و مستقل مى‏توان برشمرد که گزارش‏هایى درباره خاندان مظفر (حاکمان محلى پرآوازه ایران) در بردارد. البته به دلیل گسترش قلمرو این خاندان، آن را از تاریخ‏هاى سلسله‏اى نیز مى‏توان به شمار آورد. آل مظفر  ٧٢  سال در قلمرو پهناورى حکم مى‏راندند که فارس، یزد، کرمان، اصفهان و زمانى آذربایجان و بغداد را فرامیگرفت. گفتنى است نویسنده کار خود را از  ٨٢٣  هجرى قمرى آغاز کرد. نثر کتاب روان و ساده است و بر پایه عنوان‏هاى نویسنده، کمابیش ۶۲ بخش دارد که بیش‏تر آنها با پسوند «ذکر» آغاز مى‏شوند. براى نمونه، «ذکر بیعت امیر مبارزالدین با خلیفه عباسى و محاصره اصفهان». در جاى جاى کتاب نیز با توجه به درون‏مایه گزارش‏ها، شعرهایى با عنوان «بیت» یا «شعر» آورده شده است.

توضیحات : این کتاب به عنوان کتاب درسی در دبیرستانهای ایران تالیف شده و موضوع ان بررسی آثار منظوم و منثور ادبیات ایران از دوران حمله مغول تا عصر حاضر و شرح حال مختصر ادبیات و شعرا و کتابهای علمی این دوره می باشد. با حمله مغول به ایران و توحش و درنده خوئی این قوم آثار زبان فارسی خصوصا در نثر مصنوعی و غیر طبیعی شد و شیوه ساده و شیرین قدیم تا حدی متروک گردید زیرا نویسندگان به واسطه جو خفقان و وحشت مجبور گردیدند در آثار خود به لفاضی بپردازند و مطالب و مقصود خود را با استعاره و کنایه و طول و تفصیل ادا کنند. در مورد اثار منظوم نیز شعر به عرفان گرائید که بهترین و لطیف ترین معانی تصوف در این عصر در قالب عبارت موزون پارسی در آمد که نامی ترین گویندگان و سرایندگان مانند حافظ و جامی و خاصه جلال الدین رومی در این دوره ظهور کردند. در ادامه کتاب به شرح تاریخ ادبیات در دوران صفویه که تشیع را مذهب رسمی ایران قرار دادند می پردازیم که وجه مشخصه ادبیات این دوره آثار منظوم و منثور مذهبی است. شعرا به جای مدح پادشاهان به نعت و مرثیه آل رسول پرداختند و علما به جمع آوری احادیث و اخبار شیعی مشغول شدند

توضیحات : موضوع این کتاب شرح تاریخ ایران از پیش از ورود اسلام تا دوره‌های بعد از آن است. این کتاب که مجلّد ششم از این مجموعه شش جلدی است، تاریخ ایران را در دوره مغول‌ها و ایلخانان در ایران (۶۱۶ـ۷۵۶) شرح می‌دهد. مباحث کتاب با وقایع ظهور و حضور چنگیزخان در ایران آغاز می‌شود. در این بخش خلق و خوی چنگیزخان و اقدامات وی معرفی شده است. سپس تاریخ خوارزمشاهیان و حضور سلطان جلال‌الدّین و دیگر ایلخانان در ایران تشریح شده است. دیگر پادشاهان سلسله ایلخانان نظیر؛ غازان خان، هلاکوخان و سلطان غیاث‌الدّین محمّد خدابنده نیز در این کتاب شرح داده شده است.

توضیحات : اردشیر خدادادیان نویسنده و تاریخ‌نگار اهل ایران است. خدادادیان در سال ۱۳۲۰ در شهر اردکان متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطهٔ را در همان شهر گذراند و برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و سپس راهی کشور آلمان شد. او در دانشگاه آزاد برلین در رشتهٔ تاریخ و ایران‌شناسی ادامهٔ تحصیل داد و دکترای خود را در گرایش ایران باستان به‌عنوان رشتهٔ اصلی و ادبیات و فلسفهٔ عرب و روانشناسی علوم تربیتی به‌عنوان رشته‌های فرعی کسب کرد. او مدتی را در دانشگاه‌های اروپا به تدریس تاریخ و تمدن ایران پرداخت و هم‌اکنون استاد دانشگاه شهید بهشتی است. او درباره دوره های تاریخی ایران اطلاعات ارزنده ای دارد و با بیانی شیوا آن را به مخاطب ارائه می کند: «اردشیر از خانواده ای از حاکمان محلی فارس بود. بابک، پدرش که از قصد پسر برای توسعه دادن تخت و کلاه پادشاهی خبر داشت، نامه ای به اردوان پنجم نوشت و از او خواست تا پسر دیگرش، شاپور را حاکم آن منطقه کند. اما اردوان با یاغی خواندن او و پسرش به بابک جواب منفی داد. بابک در گذشت و شاپور به جای پدر نشسته و به برادر تاخت. او به صورت اتفاقی از دنیا رفت و اردشیر حاکم محلی شد.اردشیر از پارس نامه ای به اردوان نوشت و به او اعلان جنگ داد و در نامه خود خواست که زمان و مکان رویارویی با او را مشخص کند. اردشیر در این نامه او را به فرمانبرداری از خود فرا خواند.

توضیحات : در سال ۸۶۴ق/۱۴۶۰م سلطان حسین‌میرزای تیموری سپاهیانی را به فرماندهی عبدالعلی‌ترخان، برای سرکوب طوایف عرب ساکن در ناحیۀ بیارجمند که موجبات ناامنی آنجا را فراهم کرده بودند، گسیل داشت. در منابع تاریخی و جغرافیایی سده‌های بعد نام بیارجمند کمتر دیده می‌شود. زین‌العابدین شیروانی در دورۀ قاجاریه بیارجمند را از شهرهای خراسان دانسته، و آن را جایی خوش با هوایی دلکش وصف کرده است. به نوشتۀ او مردم بیارجمند همه بر مذهب امامیه بوده‌اند. در اواخر سدۀ ۱۳ق/۱۹م شیندلر برسر راه خود از تهران به مشهد، از بیارجمند گذر کرده است. به گزارش وی بیارجمند در آن تاریخ دارای ۲۰۰ خانوار جمعیت، و در تیول معیرالممالک بوده است. کتاب حاضر مشتمل بر سه کتاب زیر است: ۱- روزنامه مسافرت هرات. ۲- سفرنامه مرو: نوشته محمد لشکرنویس‌نوری. ۳-سفرنامه خراسان (شاهرود)

توضیحات : ژان گور می‌نویسد: آقامحمدخان باریک اندام و متوسط القامه بود و چشم‌های زیبا و جذاب و دهانی کوچک داشت. هرکس دهان کوچک و چشمان زیبای پسرک را می‌دید، تصور می‌کرد بر روح وی هوا و هوس غلبه دارد؛ اما وقتی آن پسر سیزده ساله کلاه را از سر برمی‌داشت و چشم بیننده به پیشانی بلند وی می‌افتاد، تغییر نظر می‌داد و می‌فهمید که کسی که دارای آن پیشانی بلند است، مقهور هوا و هوس نمی‌شود.آقامحمدخان تیراندازی، سوارکاری و خواندن و نوشتن و حفظ کردن قرآن را نزد مادرش جیران خانم – که از بهترین تیراندازان بود – فراگرفت. او در سیزده سالگی جزو بهترین تیراندازان قشون محمدحسن خان بود و فرمانده دستهٔ تجسس یا طلایه‌دار قشون پدرش گردید. وی با آن سن اندک، شجاع و بااراده بود و از مرگ ترسی نداشت. او فردی بسیار کتابخوان بود و حتی شب آخر عمرش نیز این عادت را ترک نکرد. دشمنانش خواجگی و بیکاری اش را دلیل کتابخوانی اش می دانستند، ولی او حتی در جنگ ها نیز کتابخانه شخصی اش را با خود حمل می کرد. همچنین سال ها به تحصیل علم فلسفه نزد شیخ علی تجریشی پرداخت. وی به زبان های فارسی، ترکی، عربی و روسی مسلط بود و به زبان فرانسه آشنایی داشت به نقل از ژان گور.

توضیحات : اصل این کتاب به وسیله آقایان عباس پرویز؛ نصرالله فلسفی و علی اصغر شمیم نگارش یافته و بر طبق ماده ۴ از طرف کمیسیون منتخبب شورای عالی فرهنگ برای تدریس در سال چهارم دبیرستان رشته ادبی انتخاب شده است. کلیه حقوق کتاب متعلق به وزارت فرهنگ ( بعد ها آموزش و پرورش ) بوده است

توضیحات : اشکانیان بر آمده از قومی سکایی به نام پرنی بودند.پرنی ها بنا بر گزارش استرابون یکی از قومهای شرقی سکایی و یکی از قبیله های مهم اتحادیه داهه بودند که در دشت میان گرگان و کرانه های تجن جنوبی در پارت شمالی سکونت داشتند که امروزه محل سکونت ترکمنهای آخال است.نخستین بار نام داهه را در سنگ نبشته خشیارشا در تخت جمشید میبینیم.آنها احتمالا در زمان خشیارشا به تابعیت ایران در آمدند. ودر سال ۲۵۰ پ م با گزیدن ارشک به فرماندهی خود اعلام استقلال کردند و پایه گذار طولانی ترین دوره حکومت ایرانی در ایران شدندو به فرمانروایی سلوکیان که شدیدا کمر به یونانی کردن ایران بسته بودند پایان دادند